Sa Kanya Pa Rin (confusion Kada-Mode JM-Liam)

love is patience....

A/N:

sa dami ng tao sa mundo,araw-araw meron kang makakasalubong na bagong mukha. hindi mo alam baka isa sa mga ito ay magiging parte ng buhay mo. maliit man o malaki ang magiging ambag nila sa iyo bilang tao,sila ay masasabing naging isa sa mga maraming dahilan ng kung anong pagkatao meron ka ngayon.

JM"s POv

nakakasawa ang takbo ng buhay ko. school-bars-condo-barkada. paulit-ulit lang. dagdag mo na rin ang office works. yah.. she left..ano pang magagawa ko but to spend my time sa business. ah ewan...i cant think well. lagi na lang akong yes dad...yes kuya..meeting sa ganito..meeting sa ganyan..attend lang ako ng attend kahit hindi ako interesado.huwag ko lang masyado maalala si liam.

kung wala ako sa sa school ginugugol ko lang ang oras ko sa pagtatapos ng mga papers works or kasama lang sina katherine. meeting new friends. sila lang mahilig diyan.. pag magkakasama kami siguradong maghahanap lang sila ng new friends. i mean new enemies. napapasarap ang gangster life nila.and i always end up paying what they had destroyed.

october 15

naghahang out kami sa isang bar nang may babaeng lumapit sa amin. too pretty nga daw siya sabi ni rhyck. ah siya lang naman ang mabilis magkagusto sa babae e. kung bakit kasi lapit siya nang lapit diba. si rhyck naman gustong-gusto ang mga nangyayari.tsssss...hindi na ako updated sa kanila ni jane. ganito lang to pag may problema. tsssss...

tapos lumapit naman ang isang lalaking mas matangkad sa amin.halatang mayaman. hinawakan niya yung babaeng nakikipagflirt kay rhyck. looked at rhyck and gave her a grinned."next time...makipagflirt ka sa single..hindi yung may sabit na..."

boom..nagkamali na naman sila ng binangga...tumayo si katherine at humarap sa lalaki.."next time mister no face value..pagsabihan mo yang girlfriend mo na huwag lumandi pag commited na siya huh..."then ibinuhos niya yung alak sa ulo nung lalaki. damn she's temperamental.

angdami palang kasama nung lalaki. whooooooaaaaaaah...am i not wrong.rumble night na naman toh. and it really happened. biglang nagtakbuhan ang mga costumers at kami-kami lang ang naiwan.

walang humpay na rambulan sa loob ng bar. walang itulak kabigin sa bawat suntok at sipa na pinakakawalan ng barkada. nakaupo lang naman ako sa table namin dahil hindi naman ako kasama sa gulo nila. nang bumagsak yung isang lalaki sa harapan ko. he looked at me. smirked. at akmang susunggaban din ako. pero bgo pa niya nagawa naunahan ko na siyang nasuntok sa panga. tsssssss..tigas ng pagmumukha nun.

so after that rumble at the bar naghiwa-hiwalay ulit kami. it's just 11 pm. maaga pa.sa palagay ko lang yan.hay. driving around the city i saw this man sleeping on the bench. tssssss..i parked my car. nilapitan ko yung lalaki.hindi ko alam kung anong meron sa kanya.

im wondering bakit dun siya natutulog. wala ba siyang kamag-anak. hays..inobserbahan ko muna siya. he might be in his late 30's

"manong...."i tried to wake him up.

he looked at me and i saw this fear in his eyes.."pakiusap..huwag mo akong sasaktan..."

huh? mukha ba akong nananakit? ano ba toh.."sorry? mukha ba akong nanakit?'

nung marealize ata niyang napakagandang diyosa ang nasa harapan niya..agad siyang umayos ng upo..

"pasensya ka na..."

"ok lang po...natakot ko po ata kayo...pasensya na rin...bakit po ba kayo dito natutulog?"

he gave me a weak smile. "may hinihintay ako..anong oras na ba?"