Elements

2.

POV Luna
Oké? Die rare James wilt nu ook al gaan paardrijden? Wilt hij iets van me of... is hij erachter? Ik liep de klas uit en dacht na over vroeger:

Ik keek naar een grote, mooie vallei. Er was een kudde gelukkige wilde paarden te zien. Ik hield van dit land. Het was een en land met paarden, natuur, grote, met sneeuw bedekte, bergen. Alleen binnenkort moest ik weg, want ik moest een "normaal" leven gaan leiden. Ik zuchtte en beveelde mijn paard aan om te bewegen. Ik klakte met mijn tong en voor de laatste keer galoppeerde ik. Ik voelde de wind door mijn haren waaien en ik voelde het beste gevoel wat ik ooit gevoeld had. Vrijheid. Ik galoppeerde met de kudde mee en de andere paarden begroette mijn paard vrolijk door te hinniken. Mijn paard hinnikte terug en ietsjes later stuurde ik mijn paard soepel het bos in, naar het kamp.
Ik stapte soepel van mijn paard af en zette haar in de stal. Toen ik mijn paard in de stal had gezet, liep ik naar buiten en zag ik mijn oudere broer Ilan. 'Hey, je laatste dag hier, hè?' vroeg hij vriendelijk. 'Ja, helaas wel.' mompelde ik. 'LUNA! JE MOET GAAN!' schreeuwde iemand en ik knuffelde mijn broer voor de laatste keer. We bleven bijna een minuut zo staan, terwijl er tranen over mijn wangen rolden. 'Dag, Ilan.' snikte ik en liep weg...

Verdrietig pakte ik mijn tas en liep naar buiten. Ik kwam bij de fietsenstalling aan en pakte mijn fiets. Ik fietste naar mijn zus, Rosa, haar appartement. Rosa was samen met mij naar de "gewone wereld" gegaan en nu woon ik hij haar. Alleen het stomme is, dat Rosa  ontdekt dat je met vrienden feestjes kan houden en dat je een relaties en liefdesleven heel... uhm... interessant kunnen zijn.
Ik kwam bij de buurttuintjes aan en parkeerde mijn fiets bij de fietsenstalling. De laatste vijf minuten liep ik altijd. Ik pakte mijn telefoon en mijn oortjes en liep al muziek luisterend verder.
Toen ik thuis aankwam hoorde ik mijn boze zus al in mijn richting stampvoeten. 'VERDOMME LUNA! HET IS VIJF OVER HALF DRIE! JE MOEST PRÉCIES HALF DRIE HIER STAAN, MÉT BOODSCHAPPEN, NUTTELOOS KIND! JE BETEKENT NIETS VOOR IEMAND!' schreeuwde ze. Ze haatte me en ik was inderdaad ietsjes later, want school viel een beetje uit. Alleen Rosa vind dat ik alles perfect moet doen en vooral GEEN fouten mag maken. Oh en ik was de boodschappen vergeten, SHIT! Ik liep naar buiten, want ik wilde de boodschappen gaan kopen/halen, maar zoals altijd hield Rosa me tegen. 'LAAT LOS!' gilde ik. Ze duwde haar handen onder mijn keel en begon me te wurgen! Ik hoestte en probeerde haar weg te duwen, maar ze was te sterk. Toen ik bijna stikte, liet ze los. Ik hapte naar adem en hoestte alles bij elkaar. Toen ik eindelijk weer kon ademen en staat was om te bewegen in het algemeen, pakte Rosa me bij mijn arm en begon me te slaan en te schoppen. Ik huilde en voor ik het wist, sleurde ze me mee naar de trap in onze flat en duwde ze me eraf. Zwak tilde ik mijn hoofd op en probeerde weg te kruipen, maar Rosa hield mijn enkels vast. Ik schopte wild en gilde, maar Rosa stopte niet en schopte harder terug. 'IK HAAT JE!' riep ze woedend, terwijl ze weer begon met slaan. 'STOP!' huilde ik. Ze duwde me van de volgende trap af. Ik schreeuwde en ik voelde hoe mijn ribben braken. Toen ik weer op de grond lag, deed alles pijn. Ik hoestte en paar keer en tot mijn grote afschuw hoestte ik bloed op! Ik probeerde rond te kijken, maar voor ik het wist alles werd zwart...

Hey mensen! Welkom bij hoofdstuk 2! Sorry voor het lange wachten, trouwens! Ik denk wel dat er binnenkort wat vaker gepost gaat worden. 😁(Niet al te veel, vanwege school enzo, maar goed.) 🙃 Tot het volgende hoofdstuk, doei! ❤️