BLOODY REVENGE

chapter 2

11 years.

11 years of sorrow
11 years of loneliness
11 years of being in hell

*********

"and they live happily ever after" mom and dad said in unison at tinabi ang libro

"good night sweetie"

"sweet dreams baby"

mom and dad said, and they both kissed my head

"i love you mom and dad" pagkasabi ko ay hindi ko namalayan nakatulog ako at naalimpungatan ng dahil sa sunod sunod na putok

*bang bang*
*bang bang*
*bang bang*

I heard a loud sound again kaya pumunta ako sa kwarto nila mom and dad pero wala sila so i walked downstair to check them but i was shocked when i saw my mom lying on the ground with a dagger in her chest

lumapit ako kay mom na nanlalabo ang mata dahil sa mga luha at doon humagulgol ng humagulgol biglang lumapit sakin si dad na sugatan i can see bruises and wounds sa mga katawan niya, niyakap niya ako ng mahigpit ng mahigpit at pinapatahan ng may biglang nagsalita sa likuran niya

a woman with a mask that cover her face and her bluish eyes are the only one i can see, behind her were men in black holding a gun

"awwwww what a tragic scene. I pity your sweet and beautiful daughter, she'll grow up without parents, you knew how hard it is right sebastian? or if you want too i'll kill her next to her mother"

"wag mong idadamay ang anak ko veronica!!!! she has nothing to do with this fucking organization"

"you're part of us but you betrayed us just for the sake of your wife!!!!"

"because i love her and my family. I don't want them to be involved in this mess"

"but you knew the consequence you'll face for your betrayal but you chose death"

"I'm begging you veronica spare my daughter's life please"

"farewell my Ian"

*bang bang*

"boss pano ang bata?"

"bata lang yan walang magagawa at eventually mamatay rin kasunod ng tatay at walang modo niyang ina, Lets go"

i was clueless i dont know what's happening i was too shocked para gumalaw, nilibot ko ang paningin ko at nakita ang aking paligid na sobrang kalat at ang mga magulang kong naliligo sa sarili nilang dugo hindi ko alam kung anong dapat maramdaman ngayon dahil halo halong emosyon ang nasa puso ko at hindi ko na rin namalayan na wala na pala ang mga walang awang mga taong gumawa nito sa pamilya ko!

"MOMMY!!!!!!!!! DADDY!!!!!!!!!!!!! WAKEEEE UPPPPPP!!!!!!!"

**********

"ahhhhhhh"

napabalikwas na lang ako at niyakap ang sarili sa takot at lungkot na nararamdaman ko nanaginip na naman ako

napanaginipan ko nanaman sila

ang mga alaalang pilit kong kinakalimutan unti unti akong pinapatay dahil sa lungkot na nararamdaman ko..

bumangon na ako at naligo para pumasok pagkatapos ay pumunta akong fastfood chain para doon kumain dahil wala naman akong kasama sa bahay yes im alone and im proud of it dahil walang mga pekeng taong nakapaligid sakin you shouldn't be thankful kung marami kang kaibigan dahil hindi mo alam kung ilan nga ang totoo sa kanila o kung meron nga ba

pumasok na ako sa Santa Monica High School isang pampublikong paaralan dito sa pangasinan

grade 12 STEM student ako at first day of school ngayon kaya excited ang mga taong makita ulit ang mga kaibigan nila after 2 months of vacation na hindi sila nagkita. ako? well im not even excited at wala akong kaibigan at wala akong balak makipag kaibigan

umupo na ako sa pinaka likuran tabi ng bintana at nag headset. dumating din naman agad ang adviser namin at shit hindi pa rin sila sumasawa sa introduce yourself na yan! tsk!

nagpakilala na sila at ako na ang last at sunod na magpapakilala dahil nasa likuran ang upuan ko kaya pumunta na ako sa harap at nag start ng magpakilala kahit labag sa loob ko

"I'm Reiju Razon, 17"

"Yan lang ba ang isheshare mo sa klase miss Razon? what about your age? or hobbies?"

Tatalikod na sana ako ng nagsalita ang chismosang adviser namin kaya humarap ako sa kaniya

"I don't share my personal life with stranger miss"

They gasp in surprise dahil sa sinabi ko but who cares anyway??