WHISTLE! (Completed)

Defeat

ปรี๊ด———

.

.

.

เสียงนกหวีดหมดเวลาดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงเฮลั่นของทีมเจ้าบ้านที่สามารถเอาชนะทีมน้องใหม่อย่าง New York ThunderS ไปได้ 3-1 แฟนบอลหลายคนของทีมเยือนพากันส่ายหน้าแล้วเดินออกไปนอกสนามด้วยความเซ็ง

"แบบนี้มีแต่จะทำให้ทีมแย่ลง ไม่คิดว่าตอนเป็นนักเตะเป็นยังไง มาเป็นโค้ชก็ยังใจร้อนแบบนั้น"

"แต่จังหวะนั้นดูยังไงเด็กเราก็ไม่ฟาวล์ แถมผู้เล่นฝั่งโน้นยังมาผลักกัปตันทีมเราอีก โรเจอร์สแค่ต้องการความเป็นธรรมให้เด็กๆ"

"ด้วยการดึงคอเสื้อผู้ช่วยผู้ตัดสินที่ 4 ที่อยู่ข้างสนามนะเหรอวะ ปัดโธ่ แล้วเป็นไง โดนไล่ให้ไปอยู่บนอัฒจรรย์ก็ไม่ได้ช่วยอะไร วุฒิภาวะเข้าขั้นวิกฤติแบบนี้พาไปบำบัดก่อนจะสอนใครเถอะ"

"นี่เพิ่งนัดแรกอย่าคิดมากไป เล่นนอกบ้านแล้วเจอทีมเก๋าด้วย"

"นัดแรกก็เกือบเละ คิดว่าเด็กๆจะรู้สึกยังไงวะ ทั้งๆที่ดูตอนแรกก็เหมือนจะสู้ได้เพราะนำไปก่อน แต่พอเกิดเหตุการณ์นั้นทำเอาเป๋เลย"

"เอาน่า รู้ว่าหงุดหงิด คราวหน้าเรามาเชียร์กันใหม่ที่สนามทีมเรากัน"

สตีฟ โรเจอร์สนั่งรอนักเตะของทีมเขาพร้อมกับบีบมือที่สั่นเทาของตัวเองเสียแน่น เขาพยายามหายใจเข้าแรงๆเพื่อระงับอารมณ์ที่ยังคุกรุ่นอยู่ในอก เขาเจ็บใจที่ลูกทีมของเขาโดนเล่นงานจากพวกทีมตรงข้าม เห็นชัดๆว่าหมอนั่นเตะตากรรมการด้วยการพุ่งล้มในเขตโทษ