Chapter 14

1 0 0
                                    

Angel point of view

Umupo ako dito sa kama ko at nag isip. Parang kagabi lang ay okay kami na nag uusap about sa -- hayyyyyyy.

Bahala na nga. Hihiga na sana ko nung biglang --

"Angel let's talk" sabi ni dandreb na kakapasok lang sa kwarto ko. Pinakita kong wala akong interes sa sinasabi nya.
"You're already talking" sabi ko sa kanya at tinignan sya sa mukha . umupo sya sa gilid ng kama at huminga ng malalim bago mag salita.

"Galit ka ba?" Tanong nya. Tinignan ko sya sa mata nya at ganun din naman ang ginawa nya.

"Kase pakiramdam ko bumalik yung dating ikaw nung una tayong nagkita" tuloy tuloy nyang sabi.

I smirk

"Ilang araw lang nung una mo akong nakita, kaya wala ka sa lugar para sabihin mo na bumalik yung DATING ako,you dont know me that much dandreb"  malamig na sabi ko sa kanya .

Hindi na sya nag salita at tumayo na sa kama at sinimulan na nyang kunin ang mga gamit nya.

Humiga ako sa kama at tinitignan ko lang sya sa ginagawa nya.
Natuwa ako sa isip ko dahil sa noo nyang nakakunot .

Gwapo rin pala ang isang to

"Loveeeee!!!!" Nagulantang ako dahil sa biglaang pagbukas ng pinto ko, medyo napaupo pa nga ako dahil sa gulat, napatingin din si dandreb kay

Hans=.=

"Bakit ka nag mura sa phone ha?! Namiss mo lang ako minumura mo pa ako?! Hah! Pasalamat ka nga di kita matiis kaya umuwi ako dito sayo! Oh ano?! Akal----"

Hindi natapos ni hans ang sasabihin nya dahil binagsak ni dandreb ang maleta nya sa kama ko.

"Oh dandreb? What are you doing? Ahhhh okay i get ittt!! Oh love ? Kunin ko lang yung mga gamit ko ha?" Sabi ni hans , tangina andaldal nya. =_=


"im goin'" sabi ni dandreb at lumabas na sa kwarto ko.
kung maka im going naman yun kala mo talaga sa bahay ko aalis =_=
umayos ako ng higa sa kama dahil pakiramdam ko ang bigat ng buong katawan ko =_=

"loveee may pasok tayo !!!!!" sigaw nanaman ni hans nung nakabalik na sya dito sa kwarto ko bitbit ang mga gamit nya.
umupo sya sa tabi ko at tinignan ang mukha ko, tinignan ko lang din sya pero ipinaramdam ko sa kanya na wala akong gana na kausapin sya.

"ikaw na muna maligo, kakain lang ako sa baba oke?" paalam nya =_= 
i just nod, dahil wala akong balak na kausapin muna sya dahil kapag kinausap ko sya paniguradong wala ng tigil yung bibig nya =_=

bumaba na sya tulad ng sinabi nya, kinuha ko ang towel ko at nag pa tugtog ako ng pag kalakas lakas para hindi ko sila marinig.
pumasok ako sa cr ko pero rinig ko pa din ang kanta 


now playing: ikaw nga south border

ang sarap talaga sa tenga ng kanta na to. sumabay ako sa kanta habang naka babad ako sa bathtub ko.  p[inikit ko ang mata ko at huminga ng malalim. bakit ako nasasaktan pag nakikita ko si dandreb at si circi?

at ng makita ka
ibang sigla aking nadarama

bigla kong naalala si dandreb nung unang araw na nandito si circi. he look so wasted that time.
but when i grab him papuntang kwarto ko at ngumiti sya hindi ko alam kung paano ko i eexplain yung naramdaman ko.


pagibig nga ba ito?
ako'y nangangamba

imposibleng mahalin ko sya ng ganun kabilis. hindi. hindi to pagibig.

nilubog ko ang kalahati ng mukha ko sa tubig hanggang bibig lang kaya nakakahinga pa din ako, nanatili akong nakapikit.

rinig ko pa din ang kanta. pero bigla nalang ako napabalikwas nung 

nang makilala ka

ibang saya aking nadarama

Alam kong pag-ibig ito
Anong ligaya


si dandreb ang nakita ko habang nakapikit ang mata ko at sinasabi nya yang linya na yan saaken.what the hell was that?!
naligo na ako para matapos at nagbihis na agad ng pang pasok.
pagbaba ko i saw circi sitting in sofa. 


wala ang lahat pero si circi naka uniform na. bale kaming dalawa lang ang nandito.
"angel can i talk to you?" paalam nya umupo ako sa kabilang side ng sofa kung saan malayo sa kanya.
"you're already talking" pang babara ko sa kanya, im not in my mood para kausapin ng maayos ang isang ito.

"akin na ulit si dandreb" sabi nya habang nakangiti sya.
"im not askin'" sagot ko, huminga sya ng malalim bago mag salita =_=
"sana layuan mo na sya" sabi nya, napangisi naman ako dahilan para mapatingin sya saakin.
nginisihan ko sya.

"kayo kaya ang lumayo? nasa bahay ko kayo" sabi ko yumuko sya at hindi na muling nag salita pa.
tumayo ako at nilampasan sya pero bago ako makaalis sa harap nya ay nagsalita ako

"wag kang mag alala sayong sayo sya,hindi ako lalapit as you wish" sabi ko at kinuha ko na ang susi ng motor ko hindi ko na sila hinintay dahil nababagot akong makita sila.  derederetcho akong pumunta sa school namin.





nung nakarating ako sa school ay pinark ko na agad ang motor ko at dumeretcho ako sa lumang building kung saan kami laging nakatambay dati ni kuya nung buhay  pa sya.
"i miss you older brother" bulong ko sa sarili ko.
umupo ako sa abandonadong table dahil duon naman kami laging nakaupo ni kuya


kung pwede lang ibalik yung araw na yun edi sana hindi ko nalang inuna ang kasiyahan ko at pinili nalang na makasama si kuya.


"nice shoot!"
"lupit talaga"
"uuwi na ako kapag naipasok ko to ha"


"angellllll"
"angel yung kuya mo!!" 

"bakit po yaya anong nangyari kay kuya?"
"wala na ang kuya mo" 
"p-po?"
"hindi kami makalaban angel pasensya na"
"nasaan si ate?"
"kasama nya ang nobyo nya"
"yaya please sabihin mong biro lang to"
"umuwi kana muna angel please" 


biglang bumalik sa alala ko lahat bago ko malaman na wala na talaga si kuya, yun ang unang pagkakataon na kinabahan ako. kinabahan ako nung sinabi saakin yun ng mama ni hans.
sana hindi ko nalang inuna ang sarili ko edi sana kasama pa rin kita hanggang ngayon kuya 


"dahil sayo kaya nawala ang kuya mo!"
"napaka iresponsable mong anak!"
"sabagay! sarili mo lang aman kase ang iniisip mo!"
"hindi mo na inisip ang kalagayan ng kuya mo!"
"wala kang kwenta!"
"sana ikaw nalang ang nawala at hindi ang kuya mo!"
"kinahihiya kitang maging anak!


yan ang mga sinabi saakin ng magulang ko, ansakit lang dahil magulang ko pa talaga ang nag sabi ng mga ganyang salita saakin.
sana talaga ako nalang ang nawala kuya at hindi ikaw.

"dont cry sige ka papanget ka nyan"
"hala?! sinong nagpaiyak sa bunso namin?"
"okay lang yan bunso maganda ka pa din love ka ni kuya okay?"



yan ang laging sinasabi ni kuya kapag nakikita nya akong umiiyak nung bata pa ako.
"kuya sana ako nalang yung pinatay at hindi ikaw" bulong ko sa sarili ko at sabay punas ng mga luhang kanina pa nag uunahang lumabas sa mata ko


>
>
>
>
>
>
>
>
>
continue reading babies <3




Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Jun 23, 2018 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Impossible LoveTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon