Mahmut

Cinayet

26 Mayıs 2014

Mahalle kahvehanesindeki o hararetli tartışmanın tam 2 gün sonrası idi. Aynı evde yaşamalarına rağmen yüz yüze bile gelmemişlerdi. Karıları ve çocukları bu durumdan haberdardı. Mahmut o gün işe giderken her zamanki halinden daha yorgun ve sinirliydi. Bu iki gün Mahmut'u sanki 2 yıl yaşlandırmıştı. Abisinin suratını görmemek için kahvaltı bile yapmadan kendini bir an önce baba yadigarı evden -hayatının tamamının yani 32 yılın geçtiği, doğduğu, bahçesinde oynadığı, sünnet olduğu komşu kızına aşık olduğunda bahçedeki yaşlı çınara tırmanarak saatlerce kızın pencereye çıkmasını beklediği, abisi Süleyman'la okul hayatının bitip şimdi yaptığı marangozluk mesleğine ilk girdiğinde ustasından dayak yiyip bahçesinde hüngür hüngür ağladığı, askere uğurlandığı, evlendiği, çocuk sahibi olduğu bu evden- bir an önce çıkmak istiyordu. İşe giderken aklında evin ipoteğinin nasıl kaldırılacağı sorusu yankılanıyordu. 19 yıldır çalıştığı, her sabah kepenkini gülerek ve besmeleye açtığı bu dükkanı 2 gündür isteksizce ve asık suratla açıyordu. "Günaydın Ustam" dedi arkasından bir ses. Mahmut arkasına dönünce gözlerinin etrafı gülümsemekten kırışmış, saçlarının arasına aklar düşmüş, bu kalın ve gür sesin sahibi, 17 yıllık dostu Kaportacı Ahmet Ustayı gördü. Her zamanki gibiydi, uykusuzluğuna ve yorgunluğuna rağmen gözleri ışıldıyordu.

"Pek aydın değil kardeşim. Gel iki çay içelim."

Tahtaların ve ıskarpelaların arasından geçerek yıpranmış deri sandalyelere oturdular.

"Sıkma canını be Mahmut'um. Bir hal çaresi yok mu bu işin?"

"Vallahi Ustam eve haciz geldi, eşyalar gitti. İpotek var. Süleyman'ın iş batık, tüm aile benim elime bakıyor. Tefecinin eline düşsek ev gene gider elimizden, kredi için bankaya başvuru yaptım resmen güldüler, 200 liralık bordroyla 500000 yaparsan onlar da haklı gerçi."

Acı acı gülümseyerek son sözünü de söyledi ve dedi ki:

"Bizim bu işten kurtarırımız yok. Ev gidecek, araba gidecek, Bağcılar'da bi göz oda tutacağız, koca aile zebil olacak. İnanır mısın öz kardeşimin başına bir iş gelip geberse de sigorta krediyi ödese diye bile düşündüm."

"Aman Mahmut bırak ev gitsin. Canınız sağolsun"

"Öyle" diye mırıldandı Mahmut kendi kendine. "Canımız sağolsun"