The Stars Are Our Thoughts

Part {2}

Wow dit vliegtuig is echt heel mooi, het is van binnen wit met een paar licht houten kastjes en natuurlijk een tv, badkamer en lekkere bedjes.

'Cara volgens mij is dit de privé jet van One Direction!'

'Nee dat kan niet die zouden echt niet hun vliegtuig aan ons uitlenen.'

'Okay jij denkt misschien van niet maar ik vraag het wel aan de piloot.' Als ze het over de piloot heeft komt hij binnen stappen en stelt zichzelf voor. M'Hallo ik ben Stan Oddenburg, en ben voor deze paar uren jullie piloot.'

'Hooi Stan ik ben Cara en dit is Skylinn.'

'Ik had een vraag Cara geloofd mij niet maar dit is toch de privévermogen van One Direction.' Ik hoor de piloot al lachen hij denkt nu dat we twee wanhopige Directioners zijn, die hopen dat dit hun vliegtuig is.

'Haha jaa dat is zo hier vliegen ze altijd mee rond door Amerika als ze de lange afstanden niet kunnen rijden met de tourbus.'

'Omg dan had je toch gelijk Sky.' Ik kijk haar lachend aan en ze krijgt meteen een bigsmile op haar gezicht.

'Weet ik toch ik heb altijd gelijk haha.' 'Overdrijven kan ook he ;).'

Als we allebei op een plek zijn gaan zitten en we het vliegtuig voelen opstijgen zetten we de "Titanic" op en kijken die helemaal af. Ik kijk naar Skylinn en ze is in slaap gevallen snel pak ik mijn telefoon en maak een foto, als ik in het hotel zit ga ik hem op Instagram zetten. Maar als ik kijk hoelaat het is, en voel dat het vliegtuig gaat landen. Ik maak Skylinn wakker en wacht tot er vliegtuig geland is. We nemen afscheid van Stan en een stewardess die ons heeft bediend en stappen dan met onze spullen het vliegtuig uit.

'Yaay Londen ooh wat was ik toe aan een kleine break van het werk.'

'Jep maar we hebben een dag rust en daarna moeten we naar Modest en de jongens om te praten over wat we hier doen.'

'Ach das morgen pas we kunnen nog een paar uur Londen verkennen, en natuurlijk na ren lange tijd weer uitgaan.'

Ik geef Skylinn een highfive en we lopen naar de uitgang van het VIP gedeelte. Ik had gevraagd of ze mijn auto hier wilden parkeren zodat ik en Skylinn direct naar het hotel konden vertrekken zonder alle paparazzi.

'Cara kijk uit daar zit een fotograaf in de bosjes naast jou auto.' Fluisterd Skylinn ik knik en loop wat sneller door maar doordat mijn koffer zwaarder is dan ik verwachte valt hij op de grond.

'Hier ik help je wel even.' Ach nee he ik heb nu even geen zin in moeilijke paparazzi. Maar voordat ik het zeg raapt de man met muts en zonnebril mijn koffer op en geeft hem aan mij. 'Hier alsjeblieft je koffer.'

'Dankje!' Wie draagt er nu eigenlijk in de zomer een muts? Ach het zal vast wel bij zijn stijl horen haha.

'Ben jij niet Cara Delevingne?'

'Jep de enige echte.' Ik zwaai awkward en zeg dat ik moet gaan.

Ik loop naar Skylinn toe en druk op de openingsknop van de auto. Maar voordat ik de achterliep van mijn auto kan open doen staat er al een fotograaf voor mijn neus.

'Wie was dat?' 'Cara was dat je nieuwe liefde?' 'Hoe was de reis?' op de laatste antwoord ik en stap dan in de auto en rijd weg.

Okay bij het hotel is het nog drukker dan dat het op het vliegveld was. Ik probeer mijn Range Rover Sport (A/N omg guys die auto is zo mooi vooral die van 2014, later wil ik zo'n auto maar dan moet ik nog 3 jaar wachten meeh.) te parkeren op de privé parkeerplaats voor personeel, en klik snel de achterliep open, zodat ik en Skylinn snel naar binnen kunnen met onze koffers. Eindelijk zijn we in de hotel kamer ik loop naar het bed en val er op Skylinn loopt naar de badkamer om te douchen.

'Okay wat gaan we doen.'

Omdat we zolang hebben moeten wachten tot het rustiger werd op het vliegveld is het nu al 18:00 en kunnen we niks meer doen in de stad, zelfs niet uitgaan want we zijn alle twee hartstikke moe.

Skylinn komt de badkamer uitgelopen met een licht groene OneSie van OnePiece aan en een handdoek om haar natte haren.

'Tja ik weet niet we kunnen hier blijven, of in de stad wat eten.'

'Ik eet liever hier voordat we weer worden overladen met journalisten enzo.'

Ik loop naar het raam en schuif het gordijn een klein beetje open. Er staan nog steeds mensen met camera's voor de hotel deur. Soms wou ik echt dat ik een normaal leven had, maar dat is meestal maar heel even. Omdat ik gewoon te veel van deze baan houd.