Welcome Party
Hanggang sa mag-lunch na ay hindi pa din matanggal sa isip ko ang sinabi ni Phoenix. Don't trust others? Whyyyy?
"Hoy, ganda!" napapitlag ako sa biglaang pag-kalabit sa'kin ng baliw na si Phoenix.
I punched him. "Ano ba?!" aba't ako pa ang galit ako ang nanapak? HAHAHAHA.
Sumubo siya ng binili niyang sandamakmak na fries. Ewan ko ba sa baliw na 'to at naisipan niyang french fries ang lunch namin. Baliw talaga! At hindi na 'ko tumanggi dahil libre 'to!
"Basta mamaya, sa'kin ka lang sasama ah?! 'Wag na 'wag kang magkakamali na makipag-usap sa hindi natin ka-grupo kung ayaw mong makasapak ako. 'Kay?" I nodded repeatedly. I had no choice, his eyes are burning in anger. Scary! He's crazy!
Inubos na lang namin ang sandamakmak na fries na binili ng baliw na 'to at sabay nang umakyat sa susunod naming klase.
Seryoso pala si Phoenix nung sabihin niya sa'king pinabago niya ang schedule niya para magkasama kaming dalawa 'lagi. Yes. He's definitely crazy. Who will change their subjects so they can be with me? Ofcourse, this crazy powerful man beside me who managed to make my heart crazy. Psh! Baliw na din ata ako?
"Miss Mandarit, I see you're an excellent student in your past academy base on your record? So will you please stand up and answer my questions?" he raised his eyebrows like he's challenging me.
Duh! Papatalo ba 'ko sa panot na bakla? Oo, feeling ko talaga bakla 'tong teacher namin na 'to sa history, e. Ewan ko nga kung bakit may history pa sa klase ko e college na 'ko? And when I asked Phoenix about that he said that his Lolo, the school's principal, wants his students to learn and memorized our history so that we can know the importance of taking care of what's ours and making the future better. So deep huh?
Tumayo na 'ko at tinignan ng pagkalamig-lamig na tingin ang aming guro. Hindi 'gaya ng first sub prof namin, itong isang 'to ay hindi pinapahalata ang takot sa mga tingin ko. Pero kapag lalaki isang tingin pa lang tiklop agad 'to.
"Fire away, pepper." I said coldly making all my blockmates laugh out loud.
Naramdaman ko pang pinapalo palo ni Phoenix ang likuran ko na senyales na tuwang tuwa siya. Huh!
Nakita ko naman ang pulang pula kong Guro at parang anytime sasabog na siya. He's like a bomb so ready to explode. Hinampas niya ang lamesa niya at naging sanhi ng pag-tigil ng mga ka-klase ko sa pagtawa. "How dare you say things like that to your Professor?!" galit na galit niyang sabi habang dinuduro ako. Wait- did he just pointed me a finger?! Oh fuck! He wants war from a Mandarit!
Naglakad ako papalapit sakanya at tanging ingay lang ng takong ng sapatos ko ang nadidinig. "What's wrong with that? I'm just calling you a 'mister'. Bakit SIR ayaw mo ba sa tawag ko sayo?" I'm saying that while walking. Sorry god for lying.
Nang makalapit na sakanya ay hinawakan ko ang daliri niyang nakaduro pa din sa'kin. Napansin kong nanginginig 'yun. Oh! Pity!
Pinisil ko ang daliri niyang pinangduro niya sa'kin gamit ang matutulis kong kuko. Aside from the fact that longer nails are pretty magagamit din 'tong pang-patay ng tao.
"My Dad once said that, don't let a person point a finger on you even if he's the most valuable person of the world, and if a person did, kill them. Scary right?" my pitiful professor nodded. "And you know what's more scary?" binitawan ko na ang daliri niya dahil pagtingin ko du'n ay kulay lila na.
"I.CAN.KILL.A.PERSON.WHO'LL.POINT.A.FINGER.ON.ME." gigil na gigil kong sabi sa naginginig kong Guro. Mabilis siyang tumango-tango at yumuko para ayusin ang gamit niya.
