İLK GÜNDEN EVLATLIK
Camdan dışarı bakarken uyuduğumun farkında değildim ve yurda gelmiştik. Ben odama giderken yurdun müdürü benim hakkımda konuşuyordu ama aldıracak güçte değilim. Kendimi yadırgamadığım yurt yatağının üzerine attım ve kulaklığımı takıp müzikle uyumaya çalıştım.
Kapının vurulmasıyla birden uyandım. Anlayamadım neden odama geldiğini. Ben neden odama geldiğini sorgularken o çoktan beni odasına davet etmişti bile. Benim bir şey dememe zaman bile vermeden hemen odamdan çıktı. İstemeden de olsa iç çekerek peşine takıldım.
-"Buyurun hocam. Benimle ne konuşacaktınız?" Gözüm odadaki orta yaşlı bir adam ile bir gence takıldı. Genç 19- 20 yaşlarında gibi duruyordu. anlayamadığım bir ortamın içerisine sürüklenmiştim ama sesimi çıkartmaya şimdilik bir niyetim yoktu.
-"Maya, bu beyin adı Ali. Bu genç de Mert." Demek bu çocuğun adı Mert'miş. Göz ucu ile önce Ali Bey'e sonra da Mert'e baktım. Mert'e baktığımda gözlerini bana diktiğini fark ettim ama umursamadım.
-"Memnun oldum," dedim gülümsemeye çalışarak. Sonra müdüre geri döndüm.
-"Maya'cım biliyorum buraya daha yeni geldin ama onlar senin yeni ailen." Doğrumu duymuştum ben? Benle dalga mı geçiyorlardı yoksa bu da bana kurulmuş bir komplo muydu? Yoksa gerçekten ilk günden evlatlık mı verilecektim?
-"Hocam siz ciddi misiniz? İlk günden mi?" dedim gözlerimi kısarak. Müdür gülümseyince kaşlarımı daha derin çattım. En azından biraz daha zaman verselerdi bana. Bir sene ya bir sene sonra zaten reşit olacaktım.
-"Evet canım. Bu gelenler senin yeni ailen."
Ben daha aile kavramını tam olarak bilmezken bu yeni insanlara nasıl alışıp da aile olacaktım? Onlar bana nasıl alışacaklardı ki? Belki de sevmeyip beni yurda geri göndereceklerdi. Kafamdaki sorular çıkmazına bir yenisini daha ekleyecekken beni ikna etme çalışmaları başlatmışlardı bile.
-"Maya'cım, biliyorum yeni geldin ve gitmek istemeyeceksin. Ama maalesef bugün yeni ailenle Antalya'ya gitmelisin. kendine çok iyi bak olur mu?" dedi ve odadan çıkmam için bana bir işaret yaptı.
-"Ne dersem diyeyim beni göndereceksiniz değil mi?" Yalvarsam acaba gitmeme engel olur muydu?
-"İyi olacağını bildiğim için seni gönderiyorum Maya'cım. İyi olacağınla ilgili en ufak bir şüphem olsa emin ol senin evlat edinilmene izin vermem."
Hiç bir çarem olmadığını anlayınca odadan çıktım hızla.
-"Ne demek ya yeni ailen? Neymiş Antalya'da yaşayacakmışım. Mert bey benim kardeşim olacakmış. Benim hiç bir zaman ailem olmadı ki şimdi olsun." Derin nefes almaya başladım. Kendime gelir gelmez valizimi çıkarttım ortaya. Eninde sonunda bu olacaktı.
Valizlerimi hazırlamaya başladım. Tabi aklımda bin bir soru dönmesini engelleyemedim. Acaba yeni ailem nasıl olacak? Başka kardeşlerim olacak mı? Yalnız düşünmeden edemiyorum. Mert'in kapıdan girdiğimde yüzündeki tebessüm insanın içini rahatlatıyordu.
Ne yani ben şimdi Antalya'da mı yaşayacağım? Gerçi ne farkeder? Antalya, İzmir, İstanbul... Her türlü mutsuz olacağım. Valizlerimi topladığım anda müdürü kapıda gördüm.
-"Maya hazır mısın?"
-"Hazırım hocam." Hemen aşağıya indim. Sözde yeni ailem beni arabanın önünde bekliyordu. Direk arabaya bindim ve kulaklığımı taktım. Yola çıktık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karla Karışık
RomanceBu karma karışık hayatım ne zaman yerine gelir bilmiyorum ama insan bir zaman sonra hayatı akışına bırakmak zorunda kalıyor. Örneğin sevdiğim cocuk bana çıkma teklifi edip seni seviyorum demesi gibi. Peki sonra ne oldu dersiniz? En yakın arkadaşım...
