Φοίνιξ

Κεφάλαιο 19

"Ποιος είχε τη φαεινή ιδέα να κρύψει ένα κόσμημα ανάμεσα στα ευρήματα από τους αρχαίους τάφους;" αναρωτήθηκε φωναχτά ο Τζέιμς, καθώς έμπαιναν μέσα στην αίθουσα της έκθεσης.
Ο φωτισμός ήταν χαμηλός και ήταν γεμάτη με γυάλινες προθήκες με ευρήματα από τάφους. Υπήρχαν και μερικά ψηφιδωτά, ακόμα και μερικές λάρνακες φτιαγμένες από μάρμαρο και με περίτεχνα σχέδια.

"Κάποιος έξυπνος" απάντησε ο Λούκας χωρίς να γυρίσει προς το μέρος του. Τα βιολετί του μάτια κοιτούσαν πότε το χάρτη που κρατούσε στο αριστερό του χέρι και πότε τις προθήκες με τα εκθέματα.

"Ήταν ρητορική ερώτηση" αντιγύρισε ο νεαρός με τα γυαλιά. "Και αν ήθελε πραγματικά μία καλή κρυψώνα, θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιήσει ένα κοσμηματοπωλείο, νομίζω"

"Το συγκεκριμένο κόσμημα θα ξεχώριζε από μίλια μακριά ανάμεσα στα σύγχρονα κοσμήματα"

"Τόσο αρχαίο είναι στην όψη;"

"Και όχι μόνο στην όψη, Τζέιμς. Εγώ και ο αδερφός μου είμαστε νεαροί σε σχέση με αυτό" έδωσε την απάντηση ο Φοίνικας.

"Ω, κατάλαβα" σχολίασε ο νεαρός. "Τουλάχιστον, Λούκας, πες μου πώς μοιάζει και πού να ψάξω"

"Σ'ευχαριστώ που προσφέρεσαι, αλλά-"

"Αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να σας αφήσουμε να το πάρετε!" τον έκοψε μία γνώριμη φωνή και ο Τζέιμς αντίκρισε τον Άγγελο έτσι όπως δεν τον είχε ξαναδεί μέχρι εκείνη τη στιγμή. Η έκφραση του προσώπου του ήταν σκληρή και το μειδίαμα που ήταν μονίμως καρφωμένο στα χείλη του είχε εξαφανιστεί. Από αυτό και μόνο κατάλαβε ότι οι σχέσεις μεταξύ του Λούκας και του Άγγελου ήταν εχθρικές.

"Μου αρέσουν η σιγουριά και η αποφασιστηκότητά σου, Άγγελε, αλλά δε νομίζω πως είσαι σε θέση να λες τόσο μεγάλες κουβέντες" του απάντησε ο Λούκας και δίπλωσε ευλαβικά το χάρτη πριν τον τοποθετήσει στην τσέπη του τζιν παντελονιού του.

"Γιατί; Επειδή έχεις με το μέρος σου τον Φοίνικα;" κάγχασε εκείνος και έκανε ένα βήμα προς το μέρος του αντιπάλου του. "Εμείς έχουμε το Σμαραγδένιο Δράκο"

"Ναι, αλλά η κοκκινομάλλα ποιον θα προστατεύσει· το Λευκό Ρόδο ή όλους τους υπόλοιπους;"

"Δε νομίζω ότι σου πέφτει λόγος!" ακούστηκε μία άλλη φωνή και ο Τζέιμς έκανε στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών. Ο μεγάλος του αδερφός στεκόταν ακριβώς μπροστά από την είσοδο της αίθουσας πιο σοβαρός από ποτέ και με τα πράσινα μάτια του να πετάνε φωτιές. Πάνω του υπήρχε κάτι το διαφορετικό, το οποίο δεν μπορούσε να το προσδιορίσει.
"Αν δεν με απατά η μνήμη μου, όταν έφυγες από την ομάδα, ο Μαξ σε είχε διαλύσει στη μάχη! Συνεπώς, εσύ δεν αποτελείς σοβαρή απειλή και από τη στιγμή που έχουμε τη Χλόη με το μέρος μας, θα επιτύχουμε το σκοπό μας!"