Φοίνιξ

Κεφάλαιο 10

Κυριακή 27 Αυγούστου, 20:55

Ο Τζέιμς μόλις που είχε τελειώσει με την τακτοποίηση των ρούχων στην ντουλάπα του, όταν ο μεγάλος του αδερφός έκανε την είσοδό του μέσα στο δωμάτιο. Τον επεξεργάστηκε από την κορυφή ως τα νύχια, μιας και το προηγούμενο βράδυ δεν είχε την ευκαιρία λόγω του σοκ που είχε πάθει. Είχαν αποκαλυφθεί αρκετά μυστικά για να κάτσει να ασχοληθεί με το τι φορούσε ο Κρίστοφερ. Ωστόσο, τώρα που τον παρατηρούσε λίγο καλύτερα, το ντύσιμό του θύμιζε όντως εκδικητή. Μαύρο δερμάτινο τζάκετ, μαύρο παντελόνι, μαύρες αρβύλες, μαύρα γάντια και ένα μεγάλο και φαρδύ σπαθί στην πλάτη. Μόνο η μάσκα του έλειπε.

"Είσαι όντως ντυμένος σαν εκδικητής από κάποιο κόμιξ", του ξέφυγε.

Ο Κρίστοφερ γέλασε ελαφρώς. "Αλήθεια; Κι εγώ που νόμιζα ότι μόνο είμαι επίκαιρος μόνο τις απόκριες!"

"Μπα! Όλοι λατρεύουν τους εκδικητές!"

"Εδώ θα διαφωνήσω. Γνωρίζω πολλούς, οι οποίοι θα προτιμούσαν να μην υπήρχαμε"

"Αναφέρεσαι στους κακοποιούς της πόλης;", μάντεψε ο Τζέιμς και ο αδερφός του έγνεψε καταφατικά.

"Λοιπόν, εγώ πρέπει να φύγω. Αν με χρειαστείς κάτι, πάρε με τηλέφωνο στο κινητό"

"Δε θα σε εμποδίσω από το έργο σου ως Φάντασμα;"

"Το πολύ πολύ δε θα το σηκώσω αν έχω δουλειά και θα σε πάρω κάποια άλλη στιγμή", απάντησε ο Κρίστοφερ και έφυγε, αφήνοντας τον Τζέιμς μόνο.

"Ωραία", μονολόγησε ο νεαρός και έπεσε φαρδύς πλατύς στο καινούριο του κρεβάτι. "Ο αδερφός μου και ο Μαξ είναι Φαντάσματα, εγώ κάτοχος μίας από τις δύο ισχυρότερες δυνάμεις, ο Άγγελος είναι το Λευκό Ρόδο και η Χλόη έχει τον Σμαραγδένιο Δράκο... Και σαν να μην έφτανε αυτό, μετακόμισα κιόλας! Σκέτο μπέρδεμα!"

"Κοίτα, έτσι όπως το θέτεις, είναι όντως ένα μπέρδεμα", σχολίασε μία άγνωστη φωνή.
Ο Τζέιμς πετάχτηκε όρθιος από την έκπληξη. Η φωνή ανήκε σε έναν νεαρό κοντά στην ηλικία του, με μαύρα ατημέλητα μαλλιά και βιολετί μάτια. Ήταν μερικά εκατοστά πιο κοντός από αυτόν και στηριζόταν στην άκρη του γραφείου. Οι αστράγαλοί του ήταν σταυρωμένοι, οι παλάμες του ακουμπισμένες στην επιφάνεια του επίπλου. Γενικά, η στάση του απέπνεε χαλαρότητα και αυτοπεποίθηση.

"Ποιος είσαι;", ρώτησε και αναρωτήθηκε από μέσα του πώς στο καλό είχε μπει μέσα στο σπίτι τόσο αθόρυβα. "Και τι θέλεις εδώ;"