Dilim varmıyor ama kalemim sana koşuyor...

Yaşamazsak ,Kirlenmeyiz Öyle Değil mi?

Kimsenin iyi gelmediği yerlerden sarıyorsun yaralarımı                                                                  Sonra kimsenin dokunmadığı yerlerden kanatıyorsun o yarayı.                                         Farkında bile olmadan!                                               Seni anlatacak yer yok artık vücudumda            Kalbimde  faili  meçhul bir aşk yarası ;        Aklımda hep sen.                                          Anlatamıyorum beynimde kopan fırtınaları,     Sanırım anlatmamalıyım da.                        Yaşamazsak  kirlenmeyiz de öyle değil mi?    Saf, berrak ve masum .....                                   Mahsenimde ki şarap , uyurken ki sen gibi ,   Kilometrelerce uzakta hayalini kurduğum , Çağlayanlar arasında ki  gelişi güzel kurulmuş Dağ evimsin sen benim, her fırtınada sığındığım.                                                                 Belki de sen bana doğru ve son duraksın .          Yada ne bileyim , ben sana tuzak .                  Ahhh yüreğimin zarif acısı!                               Nasıl da güzelsin öyle?                                              Dar ağacında tebessüm eden bir suçlu kadar masum.                                                                       Yazmak istediğim şiirimsin sen benim ,             Tutmak istediğim el,                                                  Dokunmak istediğim ten..                                    Seni  herkesleştiremiyorum içimde!!                      Bir umutsun yorgun ve ağrılı.                       Kurak topraklarda görülmüş,                            Bir martı ılgımı misali..                                   Hasta yatağında bir çocuğun gök yüzüne olan aşkı,                                                            Uçurtmaya olan hasreti gibi .                                 O kadar çok şey yazıyor , çiziyorum ki sana dair.                                                                             Yaşamam gerekeni bu kadardır belki de,            Yine de sana sesleniyorum kapalı kapılar ardından.                                                                Öldürdüm cümlelerimi , prangaladım dudaklarımı .                                                       İsyan mı ediyorum sana?                                     Kendime mi kızıyorum ?                                       Belki de seni senle yaşamak istemiyorum.!        Tek bildiğim birşey varsa eğer ;                            Ben artık martıya aşık olmuş balığa üzülüyorum ..