Hüzün~Neftah

2.Bölüm~Bu Nasıl Bir Acı?

Tam bugünle beraber babasını kaybedeli 1 hafta olmuştu ama Nefes hâla babasını kaybettiğine inanmıyordu daha doğrusu inanamıyordu. Babası her zaman sözlerini tutardı ama bu sefer tutamamıştı. Nefes içerlemişti babasına. Beni almadan nereye gideysun demişti babası gömülürken.

O gün sadece babasını gömmemişti genç kız. Çocukluğunu, sevinçlerini, ilk aşkını gömmüştü. Cenazeydi taziyeydi derken pek anlamamıştı zamanın nasıl geçtiğini. Sadece misafirlere hizmet edebilmişti bu kadar acının arasında... Herkes gidince bir Asiye ablası bir annesi kalmıştı. O koca konak bomboştu.

O zaman daha iyi anlamıştı yetim olduğunu. Gözüne kaç gündür uyku girmiyordu genç kızın. Herkes varken daha iyiydi sanki diye düşünmeye başlamıştı, başlamıştı ki birden kapı çaldı. Asiye kalkmaya yeltendi ama Nefes mimikleriyle ben açarım bakışı yaptı.

Asiye de çok üzgündü çok yorulmuştu bir haftadır. Ama yorgunluk bu acının yanında hiç bir şey değildi. Bu sırada düşüncelerinden sıyrılan Nefes kapıyı açmaya gitti. Ve karşısında Tahir'i buldu. Tahir'i severdi Nefes. Abisi olarak görürdü. Tahir'in temiz iyi bir yüreği olduğunu bilirdi.

Çok yardım etmişti cenaze ve taziye boyunca. O yüzden Nefes Tahir'e ayrı bir minnet duyuyordu. Bir süre bakıştıktan sonra sessizliği bozan Nefes oldu. Ne oldi Tahir diye sordu Nefes. Bir şeye ihtiyacunuz varmu? diye sormaya geldum dedi Tahir.

Nefes gülümsedi. Neredeyse 1 haftadır gülmüyordu. Ne kadar düşünceli bir adam diye düşünmeye başladı Yok sağolasun derken. İyi o zaman ben gideyum dedi Tahir. Nefes İyu görüşüruk sonra yine beklerum dedi. Tahir gülümsedi ve arabasına bindi.

Nefes kapıyı kapattı ve salona doğru yöneldi. Asiye hemen laf atladı E gı kimdu o gelen Nefes beklemeden yanıt verdi Tahirdi.
Uu yengesunun paşasi e gı peki niye içeru davet etmedun? Bilmıyrım akluma gelmedu. Gı odunmusun sen? Misafir gelurse davet edulur dedi Asiye.

Tamam Ablam bir dahaküne davet ederum. Tahir biraz da olsa Nefes'in kafasını dağıtabilmişti. Ama Nefes'in aklından bir türlü çıkmıyordu babasının vefat edişi. Gerçi nasıl çıkabilirdi ki aklından. Zor bir şeyi yaşıyordu Nefes. Ama güçlü kalmaya çalışıyordu. Ünal Zorlu'nun kızının böyle olması gerekiyordu diye düşündü içinden.

Yorgunluk gözlerini hapsediyordu Nefes'in. Günler sonra gözünü kapattı Nefes. Kendini uykunun güzel kollarına bıraktı.

Sabah saatin sekiziydi. Asiye uyanıp çok güzel bir kahvaltı hazırlamıştı bir kuş sütü eksikti. Nefes de kuymağın kokusuyla yeni yeni gözlerini açıyordu. Vücudu günler sonra dinlenmişti kendini dinç hissediyordu. Ama kalbi... O çok yorulmuştu. Sabah akşam babasıyla geçirdiği mutlu anıları düşünüyordu.

O anda Asiye konuşmaya başladı. Nefes ablam kalk ananı uyandur da kahvaltu edelum biliysın ben bugün konağa gidecim o yüzden son bi Halime Teyzemin yüzünü göreyum. Nefes'in Asiye'nin söyledikleriyle yüzü düşmüştü. Zaten yetimdi bir de Asiye Ablası gitse büsbütün yetim kalacaktı. Asiye Nefes'in yüzünü görünce onun da yüzü düştü. Uyy Ablam üzülma gıyamam ben saa dedi. Nefes'in gözünden bir damla yaş süzüldü.

Ve Asiye'ye sarıldı. Asiye Nefes'in üzülmesine dayanamayarak Kalk ananu uyandur deyip Nefes'i gıdıklamaya başladı. Asiye ne zaman Nefes üzülse onu gıdıklayıp Nefesi güldürürdü bu sefer de başarmıştı. Nefes gülücüklerinin arasında Tamam anamu uyandurmaya gideyrum diyince Asiye Nefes'i bıraktı.

O anda kapı çaldı. Asiye E gı bu kim? dedi Nefes ise Valla hiç bilmıyrım diyerek kapıyı açtı. Karşısında bir adam vardı. Nefes hemen söze atılarak Buyrun kimsunuz? dedi. Adam Ben memurum diyerek Nefes'e kartını gösterdi. Ee napayum dedi Nefes. Bu evden çıkmanız gerekiyor dedi adam. Nefes anlamamıştı. Ne diyebildi sadece. Adam Bu evi üç gün içinde boşaltın yoksa biz boşaltmasını biliriz iyi günler dedi ve gitti.

Nefes yere yığıldı. Ne demişti bu adam evden mi çıkın demişti?

Babasını kaybettiği gibi bir de evini mi kaybedecekti?

Bu nasıl bir acıydı?

BÖLÜMÜ SONU.

BÖLÜMÜ NASIL BULDUNUZ?
BEĞENDİYSENİZ OYLAYABİLİRSİNİZ. SİZİN YORUMLARINIZ BENIM IÇIN ÇOK ÖNEMLİ💖😍