Daniel's POV
Sunday morning rain is falling -_-
'Maybe my love will come back someday
Only heaven knows
And maybe our hearts will find a way
Only heave--'
Aish. Phone ko pala nagri-ring. Pagtingin ko, si Kats. -_-
"SUNDAY MORNING RAIN IS FALLIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIING~~"
"INGAY NAMAN BRO! KAAGA-AGA OH! -_-" Sita ko kay Kats.
"Hey bro. Kaaga-aga badtrip ka na agad I just want you to know na ang galing ko! ^_^"
"Conceited. Sige nga bakit?" Siguraduhin niya lang na may maidudulot na maganda sa ekonomiya ng Pilipinas yang sinasabi niya ah.
"ANG GALING KO BRO! ANG GALING KO TALAGA! ANG--"
"Oo nga, bakit nga? -_-"
"EH KASI BRO HINDI KO AKALAIN, PERO ANG GALING KO TALAG--"
"ANO BA 'YAN BRO!"
"Okaaaaay, okaaaaay. I congratulate myself dahil FINALLY after 135268 years, nakagawa ako ng loom braceleeeeeeeeet!!! TADAAA--" *toot*toot*toot*
Binabaan ko na agad. -_-
Ako na po ang humihingi ng tawad sa inyo para sa kaibigan ko. -_-
Sinasabi ko na nga ba't puro kunsumisyon lang ang hatid sa inyo ni Kabe eh.
Anyway, nilagay ko na yung phone ko sa may side table at pumunta na sa CR para matulog. Dejoke. Eh alam nyo naman na ginagawa sa CR diba? DIBA?!
So yun nga. Pagkaligo ko (at pahkabihis na rin), hinanap ko agad yung sapatos ko. Wala lang. Gala lang. Text ko nalang rin sila Les para di ako maging loner.
Pagkakita ko, -_-. Nasa taas pala ng cabinet. Aish. Kaya ayun, tumilay ako pata maabot yun. Kasabay ng trying hard kong pagkuha dun sa pa-special na sapatos, may nahulog ding box at nagkalat yung laman.
Ano ba yan. Kinuha ko na yung mga... pictures, I think? At ilalagay na sana ulit sa box pero nakita ko kung ano yung nasa mga pictures na iyon.
It was her. And me. Ito yung mga panahong masaya pa kami.
Kinuha ko yung isa sa mga picture namin dun. Yakap-yakap nya ako dun habang hinahalikan ako sa ilong. Naalala ko ang araw na 'yun. Ang pula-pula ko na nun.
Tiningnan ko yung likod.
August 26, 2011
Happy 18th Monthsary baby! Biruin mo, 1 year and 6 months na tayo! Ang tagal na rin nun babe! Oh, hindi ko na 'to masyadong papahabain, maliit lang space nitong photo paper na ito eh. Haha! Always remember that I love you soooo sooo much and nothing can change that. <3
With much love,
Kathy Kath =) <3
Hindi ko namalayan umiiyak na pala ako. Bakit, Kath? Bakit mo ako iniwan? All these years I kept on saying to myself na I already moved on, but deel inside I know that I still not.
~ <3 ~ <3 ~
Okay, okay. Alam ko ang ikli ng chapter na ito XD
Soooooorry poooooooooo!!!
Babawi nalang ako sa next chapters or ie-edit ko nalang ito pag nagkatime =)
So, ngayon lang uli naka-update. Haha!
by ThisHopelessHeart
