Dövmenin renklendirmesi yapılırken acıyordu. Jimin sıkıca Yoongi'nin elini tutmaya devam etti. Sol bileğini saracak şekilde yaptırdığı dövmenin aynısının üstüne kazılı olduğu Yoongi'nin sağ bileğini inceliyordu.
El ele tutuştuklarında birbirine ait olduklarını gösteren simgeydi. İki ceylan, biri yavru. Kocaman mavi bir gül. Yoongi'nin Jimin'e verdiği ilk çiçek.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dövmenin bitmesine az kalmıştı. Yoongi narin çocuğun canının acısını almak ister gibi elini yüzüne uzattı. Yanağından tutup kendine çevirdi. Uzanıp burunlarını birbirine sürttü.
"O kadar da acımıyor sevgilim." Hafif kıkırdayarak söylediğinde, Jimin'in suratında bir gülümseme oluştu.
Yoongi'nin hayatında olmadığı bir gün dahi hatırlamıyordu. Onun en yakın arkadaşıydı Yoongi. Babasıydı, abisiydi, sevgilisi... Canının en kıymetli parçası.
Seviyordu. Çok hemde. Gözleri çok güzeldi. O sevdiği için hala mavi olan saçları çok güzeldi. Gülüşü çok güzeldi. Ama en çok sevgisi güzledi Yoongi'nin.
Öyle seviyorlar ki birbirlerini, bu aşk bitmezdi. Ömürlerinin sonlarına kadar aynı sabaha uyanacaklardı.
Dövmeciden çıktıklarında ağır adımlarla el ele evlerine yürüyorlardı. Bir ses duydu Jimin, durdu. Yoongi elini tutarak yürümeye devam ederken arkasındakinin durduğu fark etti.
Jimin'in gözleri çöp konteynerinin yanına saplanmıştı. Yoongi kafasını çevirip küçüğün baktığı yere baktı.
