Sabah kalktım annem ve babam brezilyada yaşadığı için ben abimlerle tek yaşıyorum. Kahvaltı için aşağı indiğimde Barış abim sofradaydı gittim bende oturdum.
Ben:Savaş abim nerde.
B:o erken çıktı bugün. Seni okula ben götürücem.
Ben:ben servisle gidicem.Okul çıkışıda bi yerlere giderim geç kalırsam şaşırma.
B:Gidemezsin.
Ben:Hadi sana afiyet olsun abicim ben çıkıyorum.Deyip evden çıktım arkamdan bağrışlarını bile aldırmadım.Okula gittiğimde kimse yoktu kapıdaki kağıta baktım evet okul tatildi serviste gitti hemen savaş abimi aradım iki dakikaya geldi arabaya bindim savaş abimle sahile gidip biraz oturduk sonra telefonum çaldı arayan barış abimdi telefonu açtım.
B:Selin nerdesin okula gittim okul kapalıydı evdede yoksun kimin yanındasın nerdesin söyle hemen geliyorum yine o koray denen çocuğun yanındasın dimi.
Bi anda savaş abim telefonu aldı ve sinirliydi.
s:Barış selin benim yanımda tamammı kıza haykırmak yerine güzelce sorabilirdin bence acilen hareketlerini toparla selini her geçen gün biraz daha üzüyorsun ve Selinin 16 yaşında intihara kalkışıp ve bu olay yine senin yüzündendi sen selinin normal bir kız olmadığınıda biliyorsun lütfen kızı hayattan soğutma.
dedi ve telefonu kapatıp benimpeşimden koşmaya başladı ben çoktan ağlayarak uzaklaşmıştım gidip ilerideki bir banka oturdum hıçkırarak ağlıyordum bazı zamanlar neden ağladığımı ben bile anlayamam aradan biraz zaman geçtikden sonra savaş abim yanıma geldi .
s:selin iyimisin.
ben:sadece eve gitmek istiyorum. dedim ve eve gittik.
