Protector Ethan (On Going)

Chapter Four

Wahhh....

        Sabi ni Alexi habang nakatingin sa Bahay ng mga Diaz. Galing siya klase at pauwi na siya sa mansion ng mga diaz.

Teka – pauwi? Naka nang parang sarili lang ah.. hihi

Dito na ako titira mula ngayon. Haha kaka-excite.

        “Alexi Anne Manuel” sabi ko sa Voice generated doorbell nila.

        Oh diba high tech!

        WELCOME MS. ALEXI sagot ng doorbell.

        Haha sumagot talaga ang doorbell. Nakakabaliw talaga ang bahay na ito.

        Ay mansion pala.

        Mayamaya pa ay may nag-appear na mukha sa maliit na screen. Agad naman akong ngumiti.

        “Hi Manang!”

        “Oh Alex, pasok kana.” Masayang anito. She heard a click that indicates the door is open then she swang it forwand.

        “Bakit hindi ka nagpasundo ka Nathan?” tanung sakin ni manag Yuling.

        “Hahaha alam nyo naman po yun, kapag nasa trabaho na nakakalimutan niya na ako. Buti kong isa ako sa mga chicks niya.” Natatawang sabi ko.

        Pero may mahinang sundot yun sa puso ko. Tama! Hindi ako isa sa kanila.

        “Naku ang batang ito. Akina yang back pack mo at ako na ang magdadala,”

        “Ay Manang ako na po. Magaan lang naman ito eh,”

        “Manang hindi lang po halata pero puro muscles po yan si Nana,”

        Napalingon kami ni Manang Yuling sa nagsalita. Although kahit hindi na lingunin alam na alam ko kung sino ang mapangahas na nagsabing ma-muscle ako. At siya lang naman ang nagbinyag sakin ng pet name na NANA.

        Agad ko siyang sinimangutan. Tumawa lang ito. Lalo naman akong nainis.

        “Manang nasaan po si tita?” baling niya sa matanda.

        “Nagpapahinga sa kwarto nila si Shybelle. Samahan muna kita sa magiging kwarto mo.” Sagot nito.

        “okey po.”

        Teka nasaan na ang gamit ko?

        “What are you looking for Nana? Slacking already?”

        Napabaling ako kay Ethan na nasa hagdan na paakyat sa taas. Ang kaso, nasa kanya ang hinahanap kong bag na pinaglalagyan ng mga damit ko.

        Teka? Paano niya nakuha yun?

        “May teleportation powers ka ba?” nakasimangot kong tanung sakanya habang sinusundan siya. There’s no point getting it from him. As we all know mas matigas pa sa bakal ang bunbunan ng lalaking to. Kapag ginusto, malamang sa malamang nakukuha niya. By hook or by crook.

        “Nah, just one of my over flowing awesomeness.” He smirked and continued to ascend.

        “Hah!! Nakakalunod naman!” Grabe ang hangin!

         Narinig kong humagikhik si Manang Yuling. Natawa narin ako.

        Sino ba ang hindi mai-inlove sa ganyang humor? Not to mention his really good looking.

        “Waaa! Teka- bakit ganito ang kwarto ko?” natigilang tanong ko. Paano naman kasi, ang ganda ng kwarto ko. May malaking portrait pa ako sa dingding oposite ng kama. At ang kama – queen size? Eh hindi naman ako queen?

        “You can’t change anything in here.” Masungit na sabi ni Nathan. Lininagay niya ang bag ko malapit sa isang malaking dresser.

        “May sinabi ba akong babaguhin ko? Ang sunhit nito,” aniya rito. “Manang Yuling subrang ganda po ng kwarto ko., aaayyyy pupuntahan ko po si Tita para magpasalamat.” Aniya saka akmang lalabas ng kwarto ngunit hininatak siya ni Nathan pabalik.

        “I need to talk to you for a bit before seeing Mom,” anito.

        Hmm mukhang seryoso ang mokong. She sweetly smile at him and said, “Alright,”

        “Manang pakitawag nalang kami para sa hapunan,” baling nito sa matanda habang hawak parin ang braso niya. Tumango ang matanda at lumabas na ng kwarto ko. Isinara nito ang pinto.

        “Pwede mo na akong bitawan Ethan,” nakataas ang kilay niyang sabi.

        Sumimangot naman ito pero binitawan siya.

        “I have a few things to tell you,” panimula nito.

        Umupo siya sa Kama niya. “uhummm.” Tumatangong aniya. Alam niya naman tungkol iyon kay Tita Shybelle kaya seryoso na rin siya.

        “First, no boys allow in here-“

        “Malamang, hindi ko naman ito bahay eh.” Singit niya rito. Alam ko yun noh!

        “can you listen first,” tila naiiritang anito. Linuwagan nito ang suot na neck tie.

        Aba parang mabigat ang dinadala nito ah. Bigla naman siyang nag-alala. Tumayo siya at lumapit dito. Tuluyan niyang inalis ang neck tie nito at tinanggal ang coat. Tsk, nasa bahay na naka office attaire parin. Tila nagulat ito sa ginawa niya pero hinayaan lang siya.

        Hinila niya ito para makaupo sa kama. Nakakapagtaka talaga, napakamasunurin kasi nito.

        “Oki Oki, ano pa ang mga bilin mo. Bilis at nagugutom na ako.” Pangungulit ko sa kanya. Then it hit her. Yung sa hospital. Yung subrang tutol naman nito sa pag-aalaga ko sa nanay niya.

        She stared at the door and waited for him to speak.

        “Kung laging kang nakabantay kay Mommy, paano na ako?”

        Napatingin ako sa kanya. Yung kilay ko malamang hindi na pantay dahil ang isa ay nasa bunbunan ko na.

        “Paano nalang kung may mangunit sakin? Hindi mo na ko basta basta mapupuntahan.” Tila subrang problemadong anito.

        Hindi ko napigilang tumawa ng malakas habang hinahampas ang braso nito.

        “Hahahahahaahhaha yun ang problema mo? Hahahahahaha”

        “Tumigil ka nga!’ pigil nito sa kamay niya. Pero hindi parin siya tumigil sa pagtawa. “Ano ba, seryoso ako dito.”

        Lalong lumakas ang halakhak ko.

        “hindi ka titigil?” tanong nito tapos ihiniga ako sa kama. Kiniliti niya ako sa iba’t ibang parte ng katawan ko.

        Lalo akong natawa.

        “Tama na!! Nyahahahaha T-am---,”

        “Mga bata, handa na ang hapunan. Ang ginagawa niyo?”

        Agad na tumigil si Nathan at umalis sa pagkakadagan sakin. Dirediretso siya palabas at hindi man lang pinansin ang matandang nasa pintuan.

        Hahaha Ano kaya yun? Teka namumula ba siya? Nyahahhaha sayang hindi ko natitigan. Hindi tuloy ako sure.