My Korean Suitor

Chapter 8

First year without him.

Para akong patay. I barely eat and have a normal sleep. Patuloy lang ako sa pagtatrabaho. I even got sick and got confined at the hospital again.

"Courtney hindi ka aalis ng bahay na to hanggat hindi bumabalik ang dati mong katawan at lakas." galit na sermon sakin ni Kenji

"Pero Kenji yung agency sabi nila marami daw nakaabang na projects sakin." sagot ko pa

"Courtney! Gumising ka nga sa katotohanan na wala ka sa tamang kondisyon. Ayoko ng bumalik sa hospital sa pangatlong beses na makikita kang nakaratay sa kama doon at parang walang buhay. Akala mo lang na hindi kami naapektuhan pero nasasaktan kami na nakikita kang ganyan. Magpasalamat ka nalang na hindi dinadag-dagan ng press ang stress mo ng dahil sa itsura mo." galit na galit nyang sigaw

"I- I'm sorry." naiiyak kong sabi bago sya niyakap at humagulgol

"Con-Con your already eighteen years old. You are already an adult. I know you can face any problem. I've been with you for so many years but you must understand that in love you must move on. Even if you still love him you must try to move another step and grow up." he said hugging me

Umalis ako sa pagkakayakap sa kanya at pinunasan ang luha ko.

Hinatak nya ako sa kwarto ko at pinagbihis.

Kinuha ko yung pants at isang hoodie ko bago naghubad at isinuot yun. Paglabas ko nakaabang sya dun at inabutan nya ako ng scarf at shades.

Lumabas kami at tumawag ng taxi. Napakalamig ngayon dito sa Paris. Buti nalang at malapit ang bahay nila sa syudad.

Sumakay kami ng taxi at sinabi na dalhin kami sa mall.

Nang makarating kami dun ay natatawang hinatak nya ako papasok sa isang jewelry store. Napangiti kaming dalawa ng makita namin na sale at sobrang ganda ng mga jewelries.

"Hey Con-Con do you see that beautiful necklace?" tanong nya sabay turo sa isang silver pendant

Muka syang simpleng pendant pero yung heart nya pwede ka magingrave ng name or anything.

"Miss can I see that pendant over there." nakangiti kong tinuro yung pendant

"Yes madame." nakangiti nyang binanggit

Nilabas nya yung pendant at nakita ko na parang glass pala yung harap. It looks like broken but it is really smooth and there is no damage at all.

"Miss I'll take this." nakangiti ko paring sinabi

"Alright madame. What do you want to put in that necklace?" tanong nya

"Please put the initials C.P"

"Alright ma'am." nakangiti nyang sagot

Nagpunta na ko sa cashier at binayaran ang pendant. Bumalik yung babae at ibinigay sakin yung pendant. Umalis na kami sa jewelry shop at naglalakad-lakad nalang.

Hindi ko maiwasang mapatingin sa mga mag-asawa at mag-boyfriend at girlfriend na nakakasalubong namin.

Masyado silang sweet

At

Nakakainggit.

"Con-Con are you listening?" tanong ni Kenji

"Ye-Yeah what are you saying again?" tanong ko

"I said wat do you prefer coffee or shake?"

"ah. I'll just get the coffee." sagot ko

"Alright. Find a seat." utos nya

Hindi ko manlang napansin na ito yung shop na sinaktan ko si Prince.

Nakayukong umupo ako sa upuan at isinubsob ang muka sa lamesa.

Naramdaman kong bumabagsak ang luha ko pero agad kong pinunasan yon at umayos ng pagkakaupo.

I've waited for years to make him fall in love with me but I didn't that he might not really the right person for me.

.

.

.

.

.

.

"Kenji!!" sigaw ko

"What?!" sigaw nya

"Let me out!" sigaw ko

"No way! You'll just hurt yourself. Stay there until my wife finishes what he is cooking." sigaw nya

Kinalampag ko pa ang pinto at napaaray ng kumirot ang hiwa sa palad ko.

Dahil sa katangahan at kakaisip sa kanya nahiwa ako.

Dahil sa lalaking gusto kong kalimutan nahiwa ako.

FLASHBACK

"Can I help you Shinichi?" nagmamakaawa kong sinabi

"Courtney Ken will get angry at me if I let you help me with that state of yours!" sigaw nya

"But I will not harm myself. I will just help you cut that." sabi nya

"Alright." pagsuko nya

Kinuha ko yung knife tapos hiniwa na yung carrots.

I remembered that carrots are one of the vegetables I always cook for Prince.

I always cut it in a flower shape.

I missed him.

"Aw!" sigaw ko

"What happened?" nag-aalalang tanong ni Shinichi

"Nothing." sabi ko sabay tago ng kamay ko sa likod

"CON-CON!!! WHERE DOES THAT BLOOD COME FROM?!!" sigaw ng nasa likod ko

"Wha-what?!" natatakot Kong tanong

"YOU CUT YOUR PALM INSTEAD OF THE CARROTS! YOU ARE SO CARELES!! COME HERE!" sigaw nya

"I'm sorry. I *sob* am so *sob* sor-sor-sorryyy." naiyak kong sigaw

"Oh goodness what am I gonna do with you. " nailing nyang sabi

Dinala nya ako sa kwarto para lagyan ng benda ang kamay ko.

Pagkalinis at pagkabalot ng kamay ko naglakad na papuntang pintuan si Kenji kaya sumunod ako.

Saktong paglabas nya ginalahog nya ang pinto at muntik ng tumama ang ilong.

END OF FLASHBACK

That's what happened! I got a cut and confirmed for almost I don't know how many times.

.

.

.

.

.

I collapsed and sleep took over.