Fauve.

Trevor.

"Hey Trevor." hoorde ik de diepe stem van Rayne zeggen. Ik keek Rayne aan, mijn beste vriend vanaf de kleuterklas. Een half glimlachje gaf ik hem. "Hey Raynebow." antwoordde ik. Ik liet mijn zwarte, vesleten tas van mijn schouders afvallen toen ik naast hem ging zitten. De bus begon langzaam te rijden. Ik greep mijn tas die iets naar voren viel en tilde 'm op m'n schoot. Ik peuterde iets aan de randen van de labels op m'n tas. Die van Nirvana was er zowat af.

"Stom project, hè?" hoorde ik Rayne mompelen. Ik knikte lichtjes en een zucht verliet mijn mond. Ik maakte me er zorgen om. Wat nou als iemand erachter kwam dat ík het was? Wat als ik niet alleen op school gepest werd maar ook op internet?

Rayne hoorde me denken. Niet letterlijk natuurlijk.. "Ach, het komt goed. Je bent super cool. Ze pesten je alleen voor hun reputatiedinges." zei Raynebow. De zon in mijn regenbui.

"Thanks, Rayne." Ik grinnikte even en liet hem langs, de bus naderde zijn straat.

"Cya, tot morgen!" grinnikte ik. Hij stak zijn hand op en lachte, en verdween uit de bus. Ik keek hem na. Zijn zwart-paarse lokken die half voor zijn ogen zaten. Hij was klein, 165 cm maar. Hij had snakebites en, had hij me verteld, zou binnekort een tepelpiercing laten zitten. Gek, als je het mij vraagt. Maar ja..

Toen de bus op de hoek van mijn straat stopte, stapte ik uit. Ik draaide mijn lipringetje rond en wandelde rustig ons huis binnen. "Ben er!" schreeuwde ik. Kleine Lauren hobbelde de gang op. "Teffor." kraaide ze vrolijk. Ik gooide mijn tas aan de kant en draaide een rondje met Lauren in mijn armen. "Lauren!" riep ik glimlachend. Ze gilde en kraaide van plezier, haar mollige armpjes uistekend naar mijn haar. "Af, af!" Ik drukte een kusje op haar neus en zette haar neer. En Lauren hobbelde naar de woonkamer.

"Hey Trev." Rachel liep met een reep milka oreo de hal in, verveeld opkijkend naar mij. "Hai." zei ik, starend naar de milka.

"Hey, was die reep niet van-" begon ik. "Kijk! Oliver Sykes op een bezemsteel!" gilde ze. Ik keek achterom en hoorde gehaaste voetstappen de trap op. "Sh**!" vloekte ik, rennend achter haar. "Mijn. Reep." gilde ik kwaad.

Tien minuten later, was ik niet verder gekomen. Ik lag op bed, vastgebonden door Rachel. "Rachel.." gromde ik nog een keer. Ze propte al mijn eten naar binnen. "Ik krijg je nog wel.."

◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆

"Mam, je begrijp me niet goed. Je word gekoppeld aan een leerling waartegen je elke dag moet praten, om zes uur stipt moet je online komen. Dit is hel! Wat nou als ik gekoppeld word aan iemand die ik niet mag?!" zei ik met overslaande stem.

"Lieve schat, dat is het juist." zei mijn moeder terwijl ze Lauren voerde. Lauren deed haar mondje wijd open. Rachel "awwwwde" erbij. Geïrriteerd stond ik op en stormde naar mijn kamer. Drie voor zes. Ja, dat kon er ook nog even bij! Ik logde ik op de schoolsite. Ik nam een gebruikersnaam. Hm.. HellaPunk.

Ha, nee. Dan weet iedereen dat ik het ben. Iets clichés.. Starbucksboy? Ja, dat klinkt vrij normaal. Jongens hielden ook van Starbucks, right?

Na wat twijfelen koos ik toch "LittleRainbow".

Ik keek naar het scherm, er werd gekoppeld. Ik hield mijn adem in en staarde naar het scherm. Ik zuchtte opgelucht toen ik de naam zag. "BeMyStarbucks" stond er. Oh god, dit werd nog een lange rit..

[Ja, Rachel. Speciaal voor @Radioactief]