Mary'nin Günlüğü

1.BÖLÜM

Bir çocuk görmüştüm gözleri mavi, saçları sarı, boyu çok uzun ,zayıf, tatlı ve çok havalı bir çocuk onu ilk gördüğümde fazla ilgimi çekmedi ama sonra ona baka kalmistim  oda bana baktı ve beni aldırmadı gibi geldi bana o sırada eve çıkıyordum onlarda evimiz yanındaki apartmanda oturuyorlardı o çocuk hakkında biraz biraz herkesten bilgi aldım sonunda çocuğu az çok tanıdım.  Çocukla geçen yil aynı okulda okumuştuk benden bir yaş büyüktü o lise sona girecekti yaz bitince. Çocuğun adı  james'di o çocuk hakkında aklıma çok soru takıldı,
acaba beni taniyormuydu? acaba onun ilgisini çektim mi? onun için çok mu basit birisiyim? offffff dedim kendi kendime çıldırıcaktım kendime vurmaya başladım daha tanışmadım bile dedim bu çocuk kim neyin nesi kimlerden bilmiyordum biraz daha araştırma yaptıktan sonra tanıdım onu, ben tek çocuktum ama onlar üç kardeslerdi ve james en büyüğüydü. Çok tatlı bir çocuktu ve ayrıca çok karizmatikti. Özelliklede o gözleri beni deli ediyordu   o çocuğu seviyordum bazen kafama vurup onu unutmaya çalışıyordum ama bir türlü yapamıyordum bir insan bir yerde gördüğü çocuğu sever mi?bir kere bile konuşmadım onunla.  Gerçekten kendime inanamiyordum  Tam bir gülünecek haldeydim.Nerdeyse her gün görüyordum o çocuğu ,ama artık görmemeye başladım nerdeydi onların evine doğru bakan bir balkonumuz vardı ve o balkon kullanilmazdi. Yazda olduğumuz için kışlık kiyafetlerimizi o balkona koyardik nedense hiç gözükmedi orada en iyi arkadaşım emily'di ona da james'ten fazla bahsetmedim sevdigimi de söylemedim  sadece konuyu ara ara getirdim ve rahatladım james'i göremiyordum diye üzülüyordum ama meyerse çocuk  çalışıyormuş saat sabah 8 de ise gidip akşam 8 de eve döndüğünüde öğrendim  çok mutlu oldum nerde çalıştığını bilmiyordu yani en azından eve gelme saatlerine yakin balkonda onu beklerdim.Biri geliyordu bu annem olmalıydı. Annemden sana bahsetmedim hiç, annem çok tatlı ve kibar bir kadındı. Annemin adı Anna calın o dünyanın en guzel annesiydi.  Ve en büyük sırdaşımdi.en buyuk sirdasim olmasına rağmen onada anlatamadim malesef, utandım hep herşeyimi anlatırdım ama bunu anlatamadim annem geldi ve:
-Burada ne yapıyorsun mary dedi
Bende çok korkmuş ve ne diyeceğimi bilemeden:
-Hiiç ııı
Kışlıkları gördüm ve:
Kışlık elbiselerin arasında kaybolan yazlık elbisemi ariyordum da dedim
Ve annem bana şaşkınlıkla anlamamış yüz tepkileriyle:
-Senin yaz elbisen kişlıkların arasında ne arasın, dedi.
Bende o sırada:
-Hııı doğru ben onu dolapta asmıştım dedim ve direk odama koşmuştum nefes nefese kalmıştım o gün korkumdan tekrar annem gelecek diye james'i göremedim uyku vaktimiz geldi ve uykuya geçtim Sabah bir alarm sesiyle uyandım ve saat 8 di babam ve annem ise işe gitmişlerdi.Babam bir mühendisti.
Annem de doktordu. İkiside işlerinden çok memnundu. Beni sekiz saat tek başıma bıraktıkları için üzülüyorlar dı. Ben başlarda tek kalmaya alışık değildim.Ama yavaş yavaş alıştım. Kalktım elimi yüzümü yıkadım.Dişlerimi firçaladim.Sonra koştum balkona çıktım. Bekledim bekledim malesef james'i göremedim.Kesin gitmişti. Mutfaga
gittim ve kahvaltı yaptım. Kahvaltimı yaptıktan sonra mutfağı toparladim.Tam oturucam derken kapı zili çaldı,acaba  kapıyı kim çaldı açmakta cok kararsız kaldım. Çünkü annemin özellikle beni uyardığı şeydi. Kapıyı kimseye açmak yok demişti.Ama malesef kapıyı açtım. Kapının karşısında kimi gördüm sence ?????