çok sevdim, çok savaştım olmadı. Olmayacağını bile bile sevdim. Beni sevmediğini bile bile sevdim. Çıkaramadım ne aklımdan ne kalbimden. Hep bekledim ümitsizce. Belki dedim, belki oda beni sever dedim. Belki anlar kimsenin onu benim kadar sevemeyeceğini. Benim kadar kimsenin değer vermiyeceğini...
Ama sevmedin ihtimal bile vermedin. Olmaz dedin. Asla dedin. Halbuki ben senin için neler yapmazdım senin bir mesajın için neler vermezdim beni sevmen için nelerden vazgeçmezdim. Kaç gece sabahladım. Kaç gece ağlıyarak dua ettim Rabbime. Ama olmadı. Sevmedin. Sana olan sevgimi anlayamadın bir türlü... Normal bir sevgi sandın, geçer gider sandın, heves sandın. Ama ben aşıktım. Alışırım sandım sensizliğe ama zaten hiç yoktun ki, hiç olmadın. Hiç olmayan birinin yokluğuna nasıl alışabilirdim ki.?
Her dediğini yapmaya hazırdım. seni hep incitmekten korkardım. Birşey söylerken 10 defa düşünürdüm ki söyleyeceğim şey seni kırmasın incitmesin diye..
Seni bu kadar çok severken sen hep olmaz dedin. Senin için olmaz kelimesi hafifti. Ama benim içinde bi okadar şiddetliydi. Sen her olmaz dediğinde kalbime bir sancı saplanırdı...
Her aynanın karşısına geçtiğimde ağlamaktan kızarmış gözlerime ve ıslak kirpiklerime bakardım. Yıpranmış ve yorgun kalbime bakardım. Birde yarım kalan bir "Ben"'e bakardım...
kimler böyle??;((
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yarım Kaldık
Romanceyoruldum eskisi gibi değilim.. Bazı şeyler ağır geliyor artık... Sahte sevdalar sahte gülüşler... Eskiden olduğu gibi kafamı yastığa koyduğumda uyuyamıyorum...rahat vermiyor bu acılar... Gözlerimi yumduğumda yorgun bir yürekten başka birşey hisset...
