sen hiç ölesiye aşık oldun mu? olmayacağını bile bile sevdin mi?
ben sevdim. Nasıl oluyor anlatayım...
En başta umut ediyor insan, her gece dua ediyor. O olsun başka birşey istemem diyor. Onun sevgisi bana yeter diyor. Sahipleniyor, ona zarar gelmesin die süreklı çırpınıyor, sanki sadece ona aitmiş gibi. Sonra anlıyor, olmayacağını anlıyor. Birden bire bütün renkler soluyor. Bir acı , bir de öfke kaplıyor insanın bedenini. Haykırmak istiyor bütün nefretini, herkese herşeye bağırmak çağırmak istiyor.
Bir zaman böyle gidiyor ta ki kayıtsızlık baş gösterene dek. Kabulleniyor insan, vazgeçiyor, bütün haykırışların boşa olduğunu anlıyor. Hiçbir şeyi değiştiremiyeceğini anlıyor. En sonunda bir hüzün kaplıyor yüreğini, zamanla tarif edilemiyecek bir sancıya bırakan. Sonra o yara bir ömür boyu kalıyor insanın yüreğinde. Nedense zamanla iyileşmiyecek yerine, gün geçtikçe daha çok acıtıyor içini, geceleri uyutmuyor insanı. Ama yinede vazgeçmiyorsun olmayacağını bile bile seviyorsun. Belki ileride sever diyorsun. Kendini kandırıyorsun. Küçükken öğretmenime yalan söylediğimde bana şöyle derdi; "- herkesi kandırabilirsin ama kendini aslaa!"
bu cümleyi şimdi daha iyi anlıyorum....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yarım Kaldık
Storie d'amoreyoruldum eskisi gibi değilim.. Bazı şeyler ağır geliyor artık... Sahte sevdalar sahte gülüşler... Eskiden olduğu gibi kafamı yastığa koyduğumda uyuyamıyorum...rahat vermiyor bu acılar... Gözlerimi yumduğumda yorgun bir yürekten başka birşey hisset...
