Kabanata 38
No Kissing
Umiling ako. Hindi ako naniniwala sa kanya. Hindi. Kitang kita ng dalawang mata ko iyong mga tingin niya roon sa lalaki. At pakiramdam ko ay tama rin ang sinasabi sa akin ni Gym. Kaya hindi totoo ang sinasabi ni Hunk.
"I can't believe this," umiiling na sabi ko. "It's insane."
"So, don't believe it. Believe me." sabi niya.
Nakakunot ang kanyang noo na para bang nahihirapan na siya kung paano niya ipapaintindi sa akin ang punto niya na hindi ko maintindihan. Actually, naiintindihan ko naman. Hindi lang ako naniniwala.
Umaapaw ang nararamdaman ko ngayon, kaya hindi na ako nagulat nang maramdaman ko nanaman ang mainit na likidong lumandas sa pisngi ko. Ganito ako tuwing hindi ko alam kung paano ko ilalabas lahat ng nararamdaman ko. Umiiyak ako hanggang sa mamanhid ako at parang patay na wala nang nararamdaman.
"Bah..." malambing na tawag niya sa akin.
"Sinira mo ang tiwalangㅡ"
"Seriously, Eager? Wala ka pang binibigay na tiwala sa akin. Kaya paano ko iyon masisira?" Ginulo niya ang buhok niya at napansin kong namumula na rin ang mata niya. "Damn it! Kahit anong paliwanag naman ang sabihin ko sa iyo ngayon ay alam kong hindi ka maniniwala sa akin."
Niluwagan niya ang neck tie niya at marahas iyon na hinubad. Binato niya iyon sa kama na halos mapatalon pa ako sa gulat. Rinig na rinig ko ang malakas at marahas niyang buntong hininga, habang nilagpasan ako para pumasok sa CR.
Nilabas ko lahat ng sama ng loob ko sa pag iyak. Lalo lang ako naguluhan. Hindi ko na alam kung sino ang paniniwalaan ko. Si Hunk ba na nakita ko talagang may kasamang lalaki pero sinasabing wala naman, o si Gym?
Matagal bago lumabas sa CR si Hunk. Nakahiga na ako ngayon sa kama habang nakatalikod sa pwesto niya. Hinigpitan ko ang hawak ko sa comforter na nakabalot sa akin habang nararamdaman ko ang pag-aayos niya sa kanyang sarili.
Malakas na kumabog ang dibdib ko nang maramdaman kong lumapit na siya sa kama. Pinikit ko ng mariin ang mata ko at kinagat ng madiin ang pang-ibabang labi. Hindi ko pa siya kayang harapin ngayon, pagkatapos ng sagutan namin kanina.
Akala ko ay hihiga na siya, ngunit biglang bumukas ang pinto kaya nilingon ko iyon.
Dala dala ang dalawang unan ay ang palabas ng kwarto na si Hunk. Nilingon niya muna ako bago tuluyang umalis, kaya naabutan niya akong nakatingin sa kanya. Hindi ko na nagawang mag-iwas ng tingin dahil nahuli na rin naman niya ako. Gamit ang mata kong nakatingin sa mata niyang walang emosyon ay nagtatanong kung saan siya pupunta at anong gagawin niya sa dalawang unan na dala.
"Sa guest room na ako matutulog. Baka ayaw mo ng katabi," aniya.
Napaawang ang labi ko sa sinabi niya. Anong ayaw ko siyang katabi? Balak ko na nga sanang humingi ng tawad sa mga sinabi ko kanina dahil wala naman akong karapatang magalit sa personal niyang buhay, dahil hindi naman kami totoong kasal.
Binuka ko pa ang labi ko, para sana pigilan siya ngunit mabilis na niyang naisarado ang pintuan at nakaalis na siya.
Hindi makapaniwalang napatingin ako sa ceiling. Pakiramdam ko kasalanan ko ang lahat. Well, hindi pakiramdam. Kasalanan ko talaga! Dapat ay inintindi ko nalang siya. Kung gusto niya ng ibang lalaki, dapat hinayaan ko siya dahil hindi ko naman hawak ang buhay niya!
Kinatok ko ang noo ko sa inis. Agad din akong nasaktan, kaya hinimas ko iyon at sumimangot nalang.
"Ang tanga naman kasi. Ang dami kong arte! E, paki ko ba sana? Mahal ka ba, ha, Eager? Hindi naman, a! Chusa ka talaga kahit kailan!"
