CRUEL || Acımasız ||

3. Bölüm ~ Eksik Görev

Söylediği karşısında öylece kalmıştım. Pencereye doğru yürüdüm ve dışarıyı izlemeye başladım.

"Başka ne istiyorsun? Bir gün hiç beklemediğin bir anda alnının tam ortasına bir kurşun yiyerek ölmeden önce benden istediğin şey ne?!"

Sinirlerime hakim olamıyordum. Henry... Bunca dostluk anıları ve yardımlarından sonra onu orda bırakamazdım. Onun için her boku yiyebilir gibi hissediyordum.

"O kızı bul ve görevini gerçek şekilde bitir."

"Tamam... Sadece Henry'e zarar verme. İstersen bütün şehri sikeyim ama ona bir şey yapma."

"Bu da ne? Gerçekten aptalın teki için gerçekten kendini tehlikeye mi atarsın? Sana noluyor Snyder? Yoksa küçük oğlumuzun duyguları mı gelişiyor?"

Sinirden dişlerimi o kadar sıkmıştım ki artık acı vermeye başlamıştı. Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım.

"Kapa çeneni seni siktiğimin piçi! Bu senin için yaptığım son şey. Fazla ileri gitme. İnan bende o züppe adamlarından daha çok şey var. Umutlu olma."

Telefonu kapatıp cebime koydum. Gidip elimi yüzümü yıkadım. Bu sefer yapamazsam daha önce hiç görmediğim bir kız yüzünden dostumdan olacaktım. Ceketimi giyip çıktım. Vücudumdaki ağrılar beni az da olsa kısıtlıyordu. Ama yine de başa çıkabilirdim sanırım.

Arabayı çalıştırıp yol almaya başladım. Nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. Sadece gidiyordum işte. Telefonu cebimden çıkarıp Morgan'a yazmaya başladım.

-Biraz yardım etmeye ne dersin?

Birkaç dakika sonra cevap geldi.

Morgan
Ne istiyorsun?

-Kız nerde?

Yola bakmaya devam ettim. Bir konum gelmişti. Hadi ama.. Gözden kaybol demiştim,bu da ne şimdi? Eve falan mı gittin yani? Tanrım...

Yolculuk bir buçuk saat almıştı. Evin yakınlarındaydım. Arka tarafa doğru sürüp gizlenebileceğim bir yerde durdum. Evi izlemeye başladığımda onu çoktan görmüştüm. Arka odalardan birindeydi.

"Neden bir şey eksik gibi geliyor?"

Aklıma silahım gelmişti.

"Hasiktir!"

Tam zamanıydı. Sikeyim böyle işi. Hiçbir şey mi yolunda gitmez? Ne bok yiyeceğimi düşünmeye başladım. Bagaja bir şey koymuş olabilirim diye gidip bakmaya karar verdim.

"Tanrım.. Bir şey bulamazsam kızı öldürdükten ve Henry'i kurtardıktan sonra kendimi de öldürebilirim."

Bagajı açtığımda her yere bakmaya çalıştım. Elimi ileriye doğru uzattım. Sonunda bir şey bulmuştum sanırım.

"Bebeğim... Özlemişim."

Elimde şimdilik bir L115A vardı. En sevdiklerimden. Belki bunun sayesinde yapabilirim. Etrafta güzel pozisyon alabileceğim bir yer aramaya başladım. Birkaç metre ilerde bir ev vardı. Çatısı müsait ve tam olarak burayı görüyordu. Evlerin arkasından dolanarak oraya doğru ilerledim. Yavaşça çatıya çıktım ve yerimi ayarladım.

Daha iyi görebileceğim bir yere çıkmasını bekledim. 10-15 dakika kadar... Bahçeye çıkıyorlardı. Yanında orta yaşlarda bir kadın ve küçük bir kız çocuğu vardı. Küçük kızı salıncağa bindirip sallamaya başlamıştı. Diğer kadın ise yan tarafta duran masaya geçmişti.

Onu oldukça mutlu görmüştüm. Yaşadığı şeylerin korkusunu atlatmış olmalıydı. Her hareketini dikkatlice izlemeye başlamıştım. Eğleniyordu. Düşündüğüm kadar sürtük değildir belki de. İyi bir kıza benziyordu. Birine zararı olacağını hala düşünmüyordum. Ve Morgan'ın onunla ne derdi olduğunu hala merak ediyordum.