İşte hayatımda bir dönüm noktası ...ilk iş günüm.Babam ilk gün olduğu için arabayla beni holdinge bıraktı.üç gündür teyzemlerde kalıyoruz.Saat 8.30.Tam da zamanında gelmişim.İlk günden işe geç kalmak pek profesyonelce değil.Savahın 6sında kalkıp hazırlanmak çok zordu ama birkaç güne alışırım sanırım.Üstüme giydiğim mavi kısa elbisem altına pudra az topuklu ayakkabılarım ve kat kat kesilmiş dümdüz saçlarım için tam 2saat uğraştım.Ve şimdi asqnsörde şekilden şekle girip patronuma kendimi nasıl tanıtacağımı düşünüyorum.Tam o anda asansörün kapısı açıldı.İnanamıyorum.Tam anlamıyla REZİLLİK .Asansörün ekranına baktım. 2 kat yönetim bölümüydü.Karşımda da fazlasıyla yakışıklı benim yaşlarımda bir adam.Yüzündeki muzip gülüş ne kadar rezil olduğumu gösteriyordu.Allahım Güneş daha ilk günden bir çalışana rezil oldun.Hala gülümseyen adama:
-çok pardon ama gülme sebebinizi anlayamadım.
-çok açık değil mi?
-öyle sanırım .bakın daha ilk iş günüm ve bunu sizin gibi sapık bir adama zehir ettirmeye hiç niyetim yok.hem bu ne cüret ki bana gülebiliyorsunuz. istediğim hareketi istediğim yerde yaparım siz de patronum olmadığınıza göre bana karışamazsınız.
-siz avukat olmalıymışsınız.birkaç saniye içinde savunmanızı yaptınız.aslında tek bir konuda yanılıyorsunuz.
Tam bu sırada asansör hukuk bölümüne geldi.hızla orayı terkettim .ve danışmaya gidip ismimi söyledim beni hemen şefin yanına gönderdi. Üzerime çekidüzen verip kapıyı tıklattım . başımı içeri soktum ve o anki şaşkınlık 10dk önceki gülümseyen yüz aynı şekilde bana gülümsüyordu.yerinden kalkıp bana yaklaştı.ben de yapmam gerekeni yapıp elimi uzattım tokalaşmak için .fakat o elimi yan çeviripparmak boğumlarımdan öptü .Ve :
