My Fake Gay Best Friend/ Wattys2019BC

XVII

My fake gay best friend ۵
𝙙𝙚𝙘𝙚𝙢 𝙚𝙩 𝙨𝙚𝙥𝙩𝙚𝙢

༄

Βρισκόμαστε σπιτι μας επιτέλους να καθόμαστε αγκαλιά στο καναπέ

" Απορώ πως με έπεισες " λέει γελώντας

" Αν δεν σε έπαιρνα σήκωτη από το πάγκο της κουζίνας να πάμε στο δωματιο να πάρεις τα ρούχα σου και μετα δρν σε έπαιρνα σαν τσουβάλι με πατάτες ακόμα σπιτι σου θα είμασταν να σκεφτεσια αν θα πεις ναι η οχι " της λέω γελώντας

" Τι είναι ο έρωτας; " με ρωτάει αιφνιδιάζοντας με

" Τρέλα! " της λέω με μονάχα μια λέξη

Τότε με κοίταξε η Στέλλα στα μάτια με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά..

"Ο έρωτας μου " της λέω " είναι τρελός και τυφλός.. "

"Έχει αποδειχθεί από επιστήμονες ότι το σώμα μας όταν ερωτευομαστε έχει τις ίδιες εκρήξεις με έναν σχιζοφρενη.. " λέει και με καρφώνει

"Ο έρωτας μου για σένα είναι η σχιζοφρενεια "μου είπε

"Δεν λογαριαζεις τίποτα..Δεν σκέφτεσαι τίποτα παρα μονάχα αυτόν.Όποιος και να ναι.. Κάνεις τρελά πράγματα. Κάνεις πράγματα χωρίς να σκεφτείς τον κίνδυνο και την συνέπεια των πράξεων σου. Η καρδιά σου χτυπά δυνατά.Το στομάχι σου γίνεται κομπος.Το μυαλό σου δεν συγκεντρώνεται πουθενά αλλού.Δεν μπορείς να κοιμηθείς.Δεν μπορείς να φας.Έχεις πάντα μια υπερενταση." Μου λέει με ένα ειλικρινή τόνο

" Όπως και ένας σχιζοφρενής τη ρωτάω "

" Ακριβώς " μου λέει

Τη κρατάω στην αγκαλιά μου και είμαι χαμένος στις σκέψεις μου

Γυρνάει και με κοιτάει

"θυμασαι εκεινη την νυχτα; Ηταν μετα τον μεγαλο τον τσακωμο μας. Για μερες αρνιομουν να σου μιλησω, γιατι ηξερα οτι θα ηταν δυσκολο να καταπνιξω την ανοχη μου στα λαθη ενος ανθρωπου ,που μονο και μονο το αγγιγμα της ανασας του με σημαδευε αιωνια. "Που θα με πας;" σε ρωτησα "Αγαπας τις εκπληξεις ετσι δεν ειναι; Ε λοιπον σημερα θα κανουμε κατι που αγαπας" Μα η αληθεια ηταν πως καθε φορα μαζι σου εκανα κατι που αγαπω. Οι χειροτερες στιγμες μου ηταν αγαπημενες μονο και μονο γιατι τις εντυνε η παρουσια σου. Πηγαμε στην θαλασσα. Καθισαμε στην αμμο. Μου εδωσες μια μπυρα και με πηρες αγκαλια. Μια αγκαλια διαφορετικη. Πιο σφιχτη. Πιο τρομαγμενη. Ο ουρανος ηταν μια παλετα απο χρωματα καθως εδυε ο ηλιος. Παντα με γοητευαν τα κοκκινα χρωματα του, λες και ο ηλιος ματωνε αφηνοντας πισω του την σεληνη. Μιλουσαμε για ωρες. Για το αυριο, για το τωρα, το χθες.Σου μιλούσα για το ονειρο μου να αφηςω το στιγμα μπυ σε αυτο τον κοσμο. Να γραψω σε μια σελιδα του, την δικη μου ιστορια. Υστερα με την μπυρα να γυαλιζει στα χειλη σου καθως προσπαθουσες να συγκρατησεις τα γελια σου, μου ελεγες για τις πλακες που εκανες μικρος. Ξερεις απο αυτες τις ψιλοαηδιαστικες ιστοριες που τα αγορια ξεκαρδιζονται. Επιασα ειρωνικα το προσωπο σου στα χερια μου και σου ψιθυρισα "τελικα εσεις τα αγορια δεν μεγαλωνετε ποτε ε; Φαινεται οτ..." Δεν μαφησες να συνεχισω. Ειχες τον τροπο σου να σταματας την πολυλογια μου. Υστερα ξαπλωσαμε και κοιτουσαμε τα αστερια. Ηταν λες και ειχαμε απο πανω μας μια κουβερτα κεντημενη με τα ονειρα χιλιαδων παιδιων. Ελεγα τις θεωριες μου για τον κοσμο, ενω εσυ ξαφνικα εγινες απομακρος, σιωπηλος. Σε αυτο μοιαζαμε, αλλα ειναι δυσκολοτερο να διαχειριστεις την αντανακλαση του εαυτου σου. "Τι συμβαινει; Που ταξιδευεις;" ρωτησα. Δεν πηρα απαντηση. Πηρες ενα τσιγαρο και κοιτωντας την θαλασσα εμοιαζε ο καπνος με συννεφο που σε πνιγει. Σιωπησα. Με το τσιγαρο μισοπεσμενο απο το στομα σου γυρισες και με κοιταζες επιμονα, ενω εγω παλευα να επαναφερω τα μαλλια μου στην σωστη θεση. Γελασες ειρωνικα και μου τα ανακατεψες. Νευριασμενη σου απαντησα " Θες κατι;" "Ξερεις..θα μου λειψει ολο αυτο. Η αφελεια σου, οι τρελες θεωριες, η περιεργη πιστη σου στους ανθρωπους.. Μονο και μονο στην σκεψη οτι ολα αυτα μια μερα ισως χαθουν εξαιτιας καποιου ηλιθιου εγωισμου, καποιας συγγνωμης που δεν ειπωθηκε, μιας παρεξηγησης που τελικα δεν λυθηκε, ειλικρινα τρελαινομαι. Απο οταν ηρθες εσυ, ειναι ολα διαφορετικα. Εγω ειμαι διαφορετικος. Εριξα τις αμυνες μου μπροστα στα ματια σου και σου δειξα καθε μου σημαδι. Ημουν διατεθειμενος να ζησω στο σκοταδι γιατι μου προσεφερε καλυψη. Μα εφερες το φως και εμαθες να αγαπας καθε μου ατελεια λες και ηταν η τελεια θεση της σε μενα. Ξαφνικα το φως σου μου εδωσε μια πρωτογνωρη ασφαλεια. Σε παρακαλω μην με αφησεις παλι στο σκοταδι.." Εγειρες το προσωπο σου απο την αλλη , ησουν δακρυσμενος το καταλαβα. Σε αγκαλιασα σφιχτα και σε φιλησα στο μάγουλο . Υστερα ξαπλωσα στο στερνο σου, ακουγοντας την καρδια σου να χτυπαει τρελα. Το μονο που μπορεσα να πω ηταν : "Οσο σκοταδι κι αν εχει ο ουρανος, τα αστρα δεν τον εγκαταλειπουν ποτε, γιατι ειναι το σπιτι τους και το σπιτι σου το αγαπας, οποτε σημερα θελω να μεινω σπιτι." Η νυχτα μας βρηκε αγκαλια στο ιδιο σημειο.Θυμασαι ;" Μου είπε κοιτώντας με στα μάτια και χαμογελώντας μου πλατιά

" Αν θυμαμαι λέει ποσό πείσμα ρε παιδί μου έχεις " λέω και σηκώνομαι από το καναπέ

" Τι εγινε ; " με ρωτάει προβληματισμένη

" Στέλλα πάμε να κάνουμε μια τρέλα "

" Και δεν πάμε " λέει και σηκώνεται πάνω φορώντας το μπουφάν της

" Ο προορισμός ;" Ρωτάει ενώ κατεβαίνουμε κάτω

" Έκπληξη " και ανεβαίνουμε στη μηχανή

Τα χερια της τυλίγονται γύρω από α δικα μου και είμαι ακόμα πιο σίγουρος γι αυτο που παω να κάνω

☾ ☾

💫&🖊
💞