"ေဖေဖေရ သားေက်ာင္းသြားေတာ့မယ္" ေကာင္းကင္ယံပါးစပ္ကလည္းေျပာ လက္ကလည္း ေက်ာပိုးအိတ္ေလးေကာက္ကိုင္ကာ အိမ္ေ႐ွ႕ကိုထြက္ဖို႔ျပင္ေနတုန္း...
"ေနအံုးသားေရ ..မနက္ျဖန္က်ရင္ ေဖေဖ ျမတို႔ကို အိမ္မွာထမင္းစားဖိတ္လိုက္မယ္ေနာ္သား"
"ဟုတ္ ဖိတ္လိုက္ပါ ေဖေဖရဲ႕... သားလည္းရင္းႏွီးဖို႔ႀကိဳးစားရမွာေပါ့ ေမေမသစ္ကို" ကြၽန္ေတာ္ ရႊတ္ေနာက္ေနာက္ေျပာေတာ့ ေဖေဖက သေဘာက်ေနပံုပင္....
"သြားေတာ့သား ေက်ာင္းေနာက္က်ေနအံုးမယ္ ဆိုင္ကယ္လည္းဂ႐ုစိုက္ေမာင္းအံုး "
"ဟုတ္ကဲ့ပါေဖေဖရ စိတ္ပူမေနနဲ႔ သြားဗီဗ် "ဟုေျပာကာဆိုင္ကယ္ စက္ႏိုးကာ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးဆီသို႔....
ဦးမ်ိဳးဆက္လည္း သားသြားမွအိမ္ထဲအျမန္ဝင္ကာ ဖုန္းနံပါတ္ေလးတစ္ခုကိုႏိွပ္ကာ......
☎☎☎☎
တီ....တီ...တီ...
"ဟဲလို က်မ ျမသြင္ေျပာေျပာေနပါတယ္႐ွင္""ဟဲလို ျမလား ျမေရ...ကိုယ့္ဘက္ကေတာ့ Ok ပီကြ"
"ဟင္ဟုတ္လားကို ဝမ္းသာလိုက္တာကိုရယ္..ဒါေပမဲ့ေလ.." ဆက္မေျပာထြက္ေတာ့ ဘာလို႔ဆိုသူ႔ဘက္ကသားကိုအစေတာင္မေဖာ္ရေသးလို႔ပင္..
"ျမဘက္က အဆင္မေျပလို႔လားဟင္ ျမသားေလးကလက္မခံလို႔လားဟင္ျမ ..."
"အဲ့လိုလည္းမဟုတ္ပါဘူး ကိုရဲ႕ ျမမေျပာျဖစ္ေသးလို႔ပါ ေက်ာင္းသြားမဲ့ကေလးကိုစိတ္အေႏွာု့္အယွက္ိေပးခ်င္လို႔ပါကိုရယ္..နားလည္ေပးေနာ္"...တစ္ဖက္ကခ်စ္ရသူရဲ႕ ေတာင္းပန္သလို္မ်ိဳးေျပာလာေတာ့လည္းမေနႏိုင္ျပန္...
"ျမရယ္ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး အခ်ိန္ေတြ႐ွိပါေသးတယ္ ဟုတ္တယ္မလား.."
"အင္းပါ ဒါေပမဲ့ေလကို ျမေျပာမထြက္ဘူးသားေလးကို ငယ္ငယ္ကတည္းက အေမစကားတစ္ခြန္းဆိုတစ္ခြန္းပဲ့ အျမဲနာခံခဲ့တဲ့သားျဖစ္ေပမဲ့ အခုကိစၥႀကီးကိုက် ဘယ္လိုေျပာရမလဲမသိေတာ့ဘူးကိုေရ.."
YOU ARE READING
အျဖဴေရာင္သံေယာဇဥ္
Romanceအိမ္ေထာင္ေရး\ အခ်စ္ \ရသမ်ိဳးစံုခံစားေစရမယ့္ Fiction ေလးပါ ေဝဖန္ေပးၾကပါလို႔...