Önce Sen Vurdun

2012 HİSLERE ELVEDA

2004' de değişime uğrayan yaşantımın en güzel hediyesi Onur oldu. Annem hastaneye gitmeden önce Hanıl ve benimle vedalaşırken bir daha geri gelmeyeceğini düşünüp büyük bir ızdırapla ağlayamamıştım.

İki gün sonra babamın kucağında bir kundak annemin elinde gördüğüm minik insan elbiseleri ile aradan 5 sene geçtikten sonra kesinkes anlamış oldum. ARTIK ABLALIK SIRASI BENDEYDİ.

Hissettiğim heyecan endişe ve sorumluluk hissini ailemden öğrendim demek isterdim. Ailede esas olan sorumluluk bilincine vakıf olamayan iki velimden öğrenebildiğim şeyler tamamen belirli bir yaşa geldikten sonra istemsiz ortaya çıkacak , kanımdan yahut diğer deyişle emdiğim sütten kazanılmış huylardan başkası olamayacaktı.

Onur'u ilk gördüğümde içimdeki "sonunda gözler yer değiştiriyor artık özgürlüğe daha yakınım" nidaları beni üniversite yıllarıma kadar oyaladı.

Değişiklikler ile artan beklentileri ve durmaksızın ekleme yaşanan isteklerinde ciddi manada görülebiliyordu.

Bütün bu hissiyatımı 6 yaşında yaşıyor olduğumdan mı tam olarak emin değilim, olaylara bakış açımın duygusallıktan uzak ve resmî oluşunu gayet net anımsıyorum.

Onur'un büyüme aşamalarında hayata tecrübesi çoğalması adına onunla en çok uğraşan  ve zıtlaşan ben olduğum halde , benim kadar onu sevebilecek yoktu.

Kadrajdan çıkıp kendi halime bırakılacağım diye kendimi kandırırken, aksiyle karşılaşmak o dönemden itibaren kurduğum hayallerin büyüğü olsun küçüğü olsun gerçekleşmeyeceğine inandırmıştı , inanca uzak zihnimi.

Hayallerimin olduğu zamanların varlığı hatırıma bile gelmiyor.

Aynadaki yansımam; Hayata bakış açını geliştirmek adına karşılaştığın olayları bir tık daha çok gözlemlemeye çalışmalısın.

Zihinlerde bıraktığım yansımam; Henüz çok toy olduğu halde şaşırtıcı davranışlar sergiliyor. Eğitimine gösterilen ehemmiyet sonucu güzel sonuçlar alınması en muhtemel gelecektir.

Annemin tesbiti; Verdiğin kararlar  doğrultusunda devam edecek yaşamının sana vereceği tek şey boşluktan öteye gidemeyecek. Derhal aklını başına alıp söylemlere kulak vermelisin. ( Yaşım 8 iken duyduğum cümle ve gayet kesin hatırladığım buz kesilmiş yüz ifadem).

Babamın  olaylar karşısında şaşmaz cümlesi;  Kendine gelmelisin Rana , beni dinlemediğin sürece akıbetin çok iç açıcı olmayacak.

19 senedir son derece istekle her kulak kesildiğimde duyduğum "hayal kırıklığı oluşum" dan  öteye geçmeyip , kendime gelişime etki edecek tek unsur bulamayışımın hazinliğiyle  devam etti.

Sonsuz hayallerinden her bulduğu fırsatta yenilerine doğru adımlar atan bir kız çocuğunun en büyük  sevgi desteğini annesinden güveni ise babasında bulması normali iken , zihnime kurduğum dünyamda ancak okulu bitirip kimselerin ulaşamadığı bir mesleği edinirsem hayattaki tek gerçek  başarılarımı belgeleyen (!) diplomam sayesinde ancak o zaman gerçekleşeceğine inandığım güzel günler görecektim.  03:13