The Bully Of My Life

🌺4ο κεφαλαιο🌺

"Σε συγχωρω Αλεξη

"Αληθεια?" ειπε με μια σοκαρισμενη μα ταυτοχρονα χαρουμενη εκφραση στο προσωπο του.

Εγνεψα θετικα με ενα μικρο χαμογελο και με εκλεισε στην αγκαλια του

"Αντε πεταλουδιτσα ωρα για υπνο" ειπε και μου χαμογελασε

Στην αρχη δεν καταλαβα που κολλουσε το πεταλουδιτσα αλλα μετα θυμηθηκα οτι φοραω πιτζαμες με πεταλουδες

Πηγα να μιλησω αλλα τον ειδα να βγαζει τα παπουτσια του

"Αλεξη τι κανεις? Δε θα φυγεις?"

"Μπαα λεω να κοιμηθω εδω σημερα"

"Τι?"

"Ναιπ"

"Οχι δε γινεται αυτο"

"Φυσικα και γινεται"

"Αλεξη.."

"Απλα ελα να ξαπλωσουμε.. ειμαι πολυ κουρασμενος για να παω μεχρι το σπιτι μου αυτη τη στιγμη"

"Πφφ καλα αλλα ορκισου μου πως δε θα με ακουμπησεις"

"Το υποσχομαι" ειπε και εβγαλε τη μπλουζα του

"Εϊ τι κανεις?"

"Απλα δε με βολευει και εισαι τυχερη που φοραω φορμα γιατι αν φορουσα τζιν θα το εβγαζα"

Ξαπλωσε στο κρεβατι και μερικα δευτερολεπτα αργοτερα ξαπλωσα κι εγω οσο πιο μακρια του μπορουσα. Ειχα κολλησει στον τοιχο. Ευτυχως που εχω μεγαλο κρεβατι. Τον ακουσα να ξεφυσαει κι εκλεισα το φως για να κοιμηθουμε

Μερικα λεπτα αργοτερα τον ενιωσα να με πλησιαζει και με αγκαλιασε ενω μου ψιθυρισε για ακομα μια φορα συγνωμη

Μαλλον νομιζε οτι κοιμηθηκα. Πφφ τι να κανω που δεν μπορω να του αντισταθω σκεφτηκα και γυρισα πλευρο για να τον αγκαλιασω κι εγω

[...]

Το επομενο πρωι ξυπνησα απο τη φωνη της μητερας μου. Ξαφνικα θυμηθηκα τι ειχε γινει το προηγουμενο βραδυ και πεταχτηκα πανω

"Μαμα δεν εγινε τιποτα, αληθεια σου λεω" αρχισα να φωναζω καθως με ειχε καταβαλει πανικος

"Ηρεμησε παιδακι μου τι επαθες πρωι-πρωι?"

Παραξενεμενη γυρισα πλευρο και δεν το ειδα πουθενα

Μαλλον εφυγε πιο νωρις για να μην τον δουν οι γονεις μου σκεφτηκα και αφησα μια ανασα ανακουφισης