'Hello'
'Yarrr...Oh Sehun Park Sehun မင်းဘယ်လိုလုပ်သွားတာလဲ'
'Relax bro haha relax'
'မနက်စောစော ငါမဆဲချင်ဘူးနော် ဘယ်မှာလဲသော့'
'သေချာလည်း ပြန်စဉ်းစားကြည့်အုန်း အခုဖြစ်နေတဲ့ကိစ္စတွေအကုန် ဘယ်သူလုပ်လဲဆိုတာ ဖုန်းထပ်မဆက်နဲ့ မအားဘူး'
'Se..sehun ခွေးကောင်လေး စက်ပါပိတ်သွားတယ်'
မနက်အိပ်ယာနိုးနိုးချင်း ကျွန်တော်နဲ့Wu Yi Fan ခုတင်တစ်ခုထည်းမှာ အတူတူအိပ်နေကြတယ် အဲ့ထက်ဆိုးတာက ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ လက်မှာရှိနေတဲ့ လက်ထိပ်ကြီး
ကျွန်တော့်မှာတစ်ယောက်တည်း ကမ္ဘာပျက်နေသော်လည်း ဘေးကနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေတဲ့ Wuမျိုးရိုး၏ ဖောင်းနေသောပါးအား ခပ်နာနာဆွဲခြင်းဖြင့် နှိုးလိုက်သည်။
"အာ့...နာလိုက်တာ ဘာလို့လဲ chan ကိုယ်အိပ်နေတာကို'
ဆွဲလိုက်လို့ နီသွားတဲ့ပါးလေးကိုပွတ်ပြီး မေးပုံလေးက ချစ်စရာလေး အယ်..အခုဖြစ်နေတဲ့ ကိစ္စကိုမေ့တော့မလို့
'ဒီလက်ထိပ်ကြီးက ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ'
'အိုး..အဲ့ဒါလား မနေ့ညက ဘာတွေလုပ်လဲမမှတ်မိဘူးလား'
သူပြန်မေးတော့မှ မနေ့ညကဘာတွေများလုပ်မိလဲ အသည်းသန်စဉ်းစားသော်လည်း မမှတ်မိ
'ဒါဆို ဒါလေးကိုကော် မမှတ်မိဘူးလား'
သူ့လည်ပင်းမှာ ရှိနေတဲ့ အနီရောင်အမှတ်အား ထောက်ပြရင်း ပြုံးစိစိမေးနေတဲ့ Wu Yi Fan
ငါတစ်ကိုယ်လုံးတစ်နေရာမှ နာမနေဘူးဆိုတော့ ဘုရားရေ ငါ...ငါများ သူ့ကို
'Chan မနေ့ညက မင်းအရမ်းဆိုးတယ်'
'ငါ..ငါ တစ်ကယ်ရီး မင်းကို ဟို..ဟိုဟာ'
အခုအခြေနေက အဲ့လိုဖြစ်လည်း ဖြစ်နိုင်တယ် Wu Yi Fan ကော် ကျွန်တော့်မှာပါ အပေါ်ပိုင်းအဝတ်မှမရှိတာ Park Chanyeolလေးတော့ ရေတိမ်နစ်ပြီထင်ပါရဲ့ಥ_ಥ ಥ_ಥ
'ဟေ့.. ဟေ့ မဟုတ်တာတွေ လျောက်စဉ်းစားမနေတဲ့ ကိုယ်ပြောတာ နားထောင်အုန်း'
YOU ARE READING
😑Yes,he is so annoying 😑(Unicode)
Короткий рассказ'Sorry ဒါပေမဲ့လေ စိတ်တိုနေတာလေးက ချစ်စရာလေး ဟီးဟီး' သူဘယ်လိုအေးဂျင့်ဖြစ်လာလဲတော့မသိ သူ့ရဲ့စပ်ဖြီးဖြီးမျက်နှာကြီးကို ဖြတ်ရိုက်ချင်တာတော့ လက်ကိုယားလို့