ÖĞRETMENIM♥

MİNİK ŞOK :/

Hafif hafif yağmur çiselemeye başlamıştı Allah'tan yanımda minik bir şemsiyem vardı.Hemen açtım ve adımlarımı hızlandırdım bu arada da Nam Soon'u düşünüyordum.Yagmur biraz daha şiddetini arttırdı böyle havalarda müzik dinlemeyi çok severdim hemen elimi çantama daldırdım ve telefonumu aramaya başladım.Allah Allah neredeydi bu telefon? Bir evin balkonunun altında durdum ve şemsiyeyi bırakıp iki elle telefonumu aramaya başladım. Ya şimdi ağayabilirdim işte neredeydi bu Allah'ın cezası telefon.Ya okulda bıraktım ya da Nam Soon'un arabasında kalmıştı.Insallah arabasındadır okulda kalmışsa çoktan yürütmüşlerdir.Yagmur bardaktan boşalırcasına yağarken kol saatime baktım aman Allah'ım hastanede ne kadar çok oyalanmışsak artık saat 1.30 olmuştu annem meraktan ölmüştür kesin telefonumada arayıp ulaşmadıysa kesin kayıp ilanı vermiştir :/

Hangi akla hizmet ben yürürüm dedim yaa.. Resmen yolun ortasında koşuyordum. Ee yapacak bir şey yok..

    Evin önüne geldiğimde kapıda bir araba vardı hayırdır inşallah deyip evin kapısını tıklattım.

   Annem kapıyı açtığı gibi üzerime havlu fırlattı.Bende gerçekten duştan çıkmış gibiydim eteği bacaklarımı sımsıkı sarmış,gömleğimin 2 düğmesi açılmış,çorap çorap değil tenime yapışmış,saçlarım ağzıma ve gözüme girmişti.

   Havluyla kurulandıktan sonra "anne kapının önündeki araba kimin?"dedim.Annem"aşağıya gel"dedi.Hemen indim Allah'ım Nam Soon tam karşımdaydı.Sanırım halisünasyon görüyordum gözlerimi ovuşturup tekrar bakma gereği duydum.Cidden o'ydu...