چند شعر قدیمی

جبر

پرتویی به قلبم می‌تابد
روشنایی، گرمایش
تنها وجودش

تکانم می‌دهد

حرکتی برای یک روز دردناک دیگر...

نمی‌دانم چیست
از کجاست؟
چه میخواهد از روح مرده‌ من؟
به چه حقی تاریکی وجودم را می‌درد؟

از هرجا، هرکس،

امید هم جبر است.
از جبر هیچ فراری نیست...