Cara Willison

1.

Ik zucht terwijl ik op mijn horloge kijk. Nog 10 minuten volhouden. Er lijkt maar geen einde aan de les te komen. Verveeld ga ik maar voor me uit staren. Ik zit achterin de klas en weet dat toch niemand op me let. Ik voel mijn telefoon trillen en pak hem erbij.
Beste laura hoe is het met jou? Ik zou graag met je afspreken in ons oude vertrouwde café. Vanmiddag om 4 uur? Groetjes.
Het berichtje is van Reinder. Ik weet precies wat hij bedoelt. Hij heeft een grote opdracht voor me.
Ik voel dat iemand naar me kijkt. Tyler, de grootste lul van de school. Hij is altijd degene die mij moet hebben. Niet dat het mij wat doet maar ik moet wel doen alsof. 'Lauraatje wat heb je daar in je handen?' Met grote ogen kijk ik hem aan. Ik zie dat Tyler naar met toe loopt. 'Geef dat ding maar even hier.' Tylers grote handen grijpen naar mijn mobiel. 'Beste Laura.' Verdomme gaat hij ook nog zo moeilijk doen. 'Geef alsjeblieft terug Tyler.' Ik zet grote ogen op. Ik zie dat Tylers ogen het bericht lezen. 'Tyler ga zitten!' Hoor ik de docent roepen. Zuchtend geeft hij mij mobiel terug. Ik rol met mijn ogen.

Met mijn haar in een rommelige knot en een zonnebril op loop ik het café in. Ik wil niet herkent worden hier. Niemand mag weten wie ik ben hier. Ik zie Reinder al klaar zitten. Hij schuift een envelop naar mij toe als ik mij heb neergezet op de stoel. 'Lees dit.' 
Ik zie een foto van een knap meisje met bruin haar en groene doordringende ogen. Lianne van Velde.
Ik kijk Reinder aan. 'Zij is een heel belangrijk persoon voor de FBI, ze vormt een groot gevaar voor je opdrachtgever en het is jouw opdracht om daar verandering in te brengen. Het is heel belangrijk om je te vermommen en er voor te zorgen dat niemand je ziet want de FBI heeft inmiddels een beeld van je gezicht.' Ik pak het dossier aan en knik naar Reinder. 'Voor hoeveel?' '50.000'  Ik knik naar hem en loop het rokerige café uit.qbq