Sinirle ayağa kalktığında bana yaklaştı ve "sen kendini ne zannediyorsun lan " sesi o kadar yüksek çıkmıştı ki sanki söylediği kelime beynimde defalarca yankılanıyordu hiç bir şey diyemedim eğer ona karşılık verirsem her şey daha kötü olucaktı bende bu yüzden susmaya karar verdim o ise sustuğum için dahada sinirlenmişti beni kolumdan tutup sert bir şekilde itmişti çok büyük bir ses duydum beni ittiği yerde büyük bir ayna vardı ve bende o aynanın üstüne düşmüştüm heryerim kan olmuştu bileklerim ,ayaklarım ve yüzüm heryerinden kan akmaya başlamıştı o anda ne yapacağımı şaşırmıştım ve ona bakarak
"Yardım et "
Demiştim ondan sadece yardım istemişken o sadece bana baktı ve odadan dışarı çıkmıştı gözlerim kararmaya başlamıştı her şey netken birden bulanıklaşmıştı bağırmak istedim ama sesim yumruk olmuş buğazımda düğümlenmişti.
Yanımdaki sandalyeye tutunarak kalkmaya çalıştım ama olmadı bende yerden sürünmek istedim ama yerdeki ayna kırıkları derimi yüzerek etime batmaya başlamıştı anlatılmaz bir şekilde acı çekiyordum hiç bir şey yapamıyordum berzan resmen beni ölüme terk etmişti bu kadar vicdansız nasıl olabilirdiki kapı bir anda açıldı.
Şüheda -"yaa Buket hala uyanmadın mı? "
Başını çevirdiğinde beni yerde o halde görünce bir anda çığlık atmaya başladı ve odadan çıkıp yardım edin diye bağırıyordu odaya geri döndüğünde
Şüheda -" Buket bir tanem iyimsin bak ko- korkma be- ben burdayım hiç bir şey olmayacak "
Ben ise artık kendime bile gelemiyordum o ise bana korkmamam için yalvarıyor ama benden daha çok korkuyordu babaannem odaya girdiğinde oda büyük bir çığlık attı ve hemen çalışanlara ambulansı aramalarını söyledi.
En tuhafıda artık acı hissetmiyorum oluşumdu sanki bedenim benden ayrı bir parça idi artık şühedanın ve diğerlerin konuşmasını daha hafif bir şekilde duyar oldum ve daha sonra ne onların sesi kaldı nede görüntüsü hepsi gitmişti.
..............................................
Uyandığımda soğuk bir odadaydım odada beyaz önlüklü iki kişi vardı bir birlerine bakarak benim hakkımda konuşuyorlardı tam net ne dediklerini anlamasamda ismimin geçtiğini idrak edebiliyordum doktor bana yaklaşarak "beni duyabiliyormusun " dedi ben ise onun azıcık duyduğum için sadece kafamı salaya bildim çünkü konuşmaya takatim yoktu kalkmak istediğimde ise sadece kalka bildiğimi hayal edebiliyordum çünkü vücudumu hareket ettiremeyecek kadarda halsizdim bende pes edip denemeyi bıraktım güzel olan şey ise doktoru daha net görüyor ve daha iyi duya biliyordum bu yüzden en azından mutluydum.
Doktor -" gayet iyisin sadece yaraların biraz iyileşene kadar burada kalman gerekiyor. Ha bir de kesik izlerini dert etme onlarda çok zaman almadan iyi bir tedavi ile geçecektir."
Ben ise doktora teşekkür amaçlı sadece kafamı sallaya bilmiştim o da anlamış olacak ki aynı tepkiyi verip odadan çıktı içeriye babaannem ve şüheda girmişti bana bakıp nasıl olduğumu soruyorlardı bende iyi olduğumu göstermek amaçlı onlarada bir tebessüm edebilmiştim sadece.
Çok yorgundum sadece uyumak istiyordum. Sanki uyursam bütün dertlerim ve sıkıntılarım ortadan kalkacakmış da hep mutlu olacakmışım gibi hissettiriyordu bana uyku.
Belki uyursam iyi rüyalar görürdüm çünkü insan gerçekte yaşayamadığı şeyleri hep rüyalardan beklerdi. Hani derler ya zengin ve fakirlerin arasında büyük bir fark vardır ama aslında ikisininde hayalleri rüyalarındadır işte ben fakirmiyim , zenginmiyim bilmem ama rüyalara muhtaç biriyim çünkü benim Saadet'im sadece rüyalarımdaydı.
Ve gözlerimi kapatıp derin bir uykuya dalmıştım.
ARKADAŞLAR UZUN BİR SÜRE YAZAMAMIŞTIM ŞİMDİ YAZMA FIRSTAI BULDUM VE BİRAZ KISA YAZA BİLDİM İNŞALLAH BEYENİRSİNİZ ☺️
YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN LÜTFEN🌹
