I can't get enough of my self na talaga hinde kuna alam kung bakit saksakan ako ng tanga,kung bakit napaka manhid ko na kahit nasasaktan na ako ay binabalewala kolang, sabi nila may tinitira padaw bako sa sarili ko?kahit onti? I guess I don't have I'm so pitty for myself awang awa nako pero may magagawa ba sila?kaya ba nilang maalis ang nararamdaman ng ganun ganun lang? When I'm was a kid elementary days, Hinde naman ako nahihirapan ng ganto yes I have lots of crushes but never been broke like this as in masaya pako noon eh pero sabi nga nila "lahat ng kasayahan,may kapalit na kalungkutan" I guess its right masyado nako malungkot or hindi lang sabog na sabog nako.
I like him so much but he never knew I'm existing ,I like him so much na ginagawa ko lahat kahit labag sa loob ko, I like him so much na kahit madaming tao na ang nagsasabe sakin ng masasaket na salita tulad ng "umaasa ka nanaman sa wala"
"Katanga mo naman di ka nyan magugustuhan"
"Ka assuming mo"
Oh yeah sanay nako sa mga salita nayan sanay na sanay nako alam ko naman eh ang tanga ko at assuming ko kase binibigyan ko ng meaning kahit nagreplay lang sya sa chat mo kahit na nginitian kalang
I'm so dumb out of this world I like him more than myself wala ng natitira sakin kahit isa,,ganun ako magkagusto kahit na ipinaparamdam o ipinapakita nyang wala syang pake sakin then I don't care just let me like him but?
I guess I just don't like him hindi ako mababaliw ng ganon kung "like" kolang sya I'm not going to be jealous when some girls around him,, its not like man
I'm already inlove with him..I "love" him but sad to say...
He never like me nor love me
YOU ARE READING
The Love Hope
FanficI know I don't like him Im already inlove with him, pero tandaan napapagod ang tao , may taong nakalaan talaga para sayo ang kailangan lang ay maghintay
