Chapter 2

4 1 0
                                    


Anika POV

Umaga nanaman , tinatamad ako pumasok dahil umuulan, pero papagalitan ako ni mama pag nalaman nyang hinde ako pumasok, kahit nasa ibang bansa sya nalalaman nya kung anong nangyayare dito sa pinaako..

Bumaba nako pagkatapos kong maligo nagpolbo at suklay nako,hindi ko hilig magayos eh, pagbaba ko nakahanda na ang pagkain sa lamesa at nandoon nadin si Lola .

Oh nika magandang umaga, bati sakin ni Lola habang inaayos nya yung mga Plato sa mesa.

Gandang umaga din po Lola....

Kumain kana at papasok kapa,mauuna na ako apo dahil yung garden ko sa park ay aayusin ko,

Sige po Lola huwag po kayong magpapakapagod,

Umalis na si Lola hay,,, hilig nya talaga ang pagtatanim kahit ganon sya katanda ay malakas padin sana mamana koyun sakanya.

Pagkatapos kumain ay umalis nako kahit na maaga pa, mas OK nayun kesa sa malate. Naglalakad nalang ako para makatipid kahit kase nasa ibang bansa si mama kulang padin dahil sa mga binabayaran at lalo na ang tuition kong napakamahal,

Pagdating sa school nakita ko si aika, kumakaway sakin ,ngumiti ako ayaw kongang kumaway nakakahiya...atyaka may mga kasama syang iba ngayon kolang nakita tong mga to ah

Uy nukaba bat kaaga mo?hinde paba to sanay na maaga akong pumasok?.

Mas maganda na maaga, kesa sa late aikaa..

Sabagay.....ay teka hindi muna tayo sabay mamaya ah?kase may gagawin kami ng mga new friends ko eh...  Nakapout pa sya hayyy...

Oo naman ayos lang...

Talaga?!!thanks anikaa niyakap nya ako Sige aalis na kami byeeee...

Umalis na sila pinagmasdan ko sila habang paalis mukhang masaya si aika kasama sila....hinde tulad pagkasama ako lagi syang problemado, pati pala kaibigan?nawawala kahit gaano pa kayo katatag? Parang isang building gaano man katagal,at katatag isang yanig lang ng lindol magkakaroon at magkakaroon ng biyak, kase hindi naman iyon ganun katatag, pwede anytime masira at hindi na mapakinabangan....

Pumunta nalang ako sa room ...magisa ,dati noon magisa lang ako walang may gusto kumausap Ewan ko kung bakit, sobrang panget koba? Kaya takot na takot sila sakin? Pero nung kinausap ako ni aika noon, sobrang saya ko dahil akala ko magiging forever lonely ako....pero ngayon people change nga naman.

Nagsimula na ang klase hinde kami classmate ni aika sa ibang subject ,,sa math at esp lang kami classmate,, nakinig nalang ako sa klase at ilang minuto lang lunch na namin hinde pumasok si aika sa math subject bahala sya.....gumagala nanaman siguro yun


Magisa ako sa tambayan nagugutom ako kaya lang mahal tinda sa canteen kaya hinanap ko nalang yung tinapay na meron ako sa bag....

Asan naba yun....andito lang yung tinpay nayun eh....uhmmm ayunNakita kuna din sa wakassss...gutom nako as in.habang kumakain may nahagip ang mata ko teka---si namimigay ng payong yun ah?oh baka namamalikmata lang ako

Hinde muna ako pumasok sa last subject dahil medyon nanghihina ako...kulang sa kain tsk

Umakyat ako sa rooftop ang ganda talaga ditoo...pero bago pako makaakyat---teka ?si Luke(or Iko) to ah at cathlyn? What the?!--bakit dito pa sila naghahalikan?

Tumakbo ako ng sobrang bilis, ang sakit ng puso ko...sobra nayung paghihirap ko bakit?bakit kailangan kong dumanas ng ganto? Sobra bang sama ko?

Bakit ganto yung takbo ng buhay ko?!!!!bakit ba ni minsan hindi man lang ako maging masaya ....lumuhod ako sa damuhan sa gitna ng field basang-basa ng luha ang mukha ko.... Ayaw kunang mabuhay......kung puro pasakit lang-----

Huwag mong subukan magpakanatay ms....sayang ang buhay mo.

Nagulat ako ...tumingin ako sa likod ko at laking gulat ko?----ikaw?Mr payong? I'm not wrong sya nga,hindi ako namamalikmata kanina sya ngayon



Pffftttttt Mr payong? Toffer nalang miss... Inabot nya yung kamay ko at tinulungan akong tumayo


Salamat.....ako si anika

Nice to meet you anika....mauna nako ay wait oh eto kunin mo...gotta go byee...


Tumakbo na sya inabot nya sakin ay panyo?ahh nakakahiya naman pero pinamunas kuna sa mukha kong puno ng luha

Toffer pala name nya....bakit ganun lagi syang nagaapear pag may problema? Ang weird nya

The Love HopeWhere stories live. Discover now