Passcode 14324 II

Chapter 16: Friends??

Jen's POV

"Jeeennn!! Anaaaak!!? Buksan mo tong pinto, ano bang nangyari"

Nagising ako sa sigaw ni mama..

Shit ang sakit ng ulo ko..

7 pm na pala.

Mula umaga umiyak lang ako ng umiyak

Hanggang sa nakatulog na pala ako

Naalala ko nanaman

Kevin bakit?

Bakit pati ikaw

Naiiyak nanaman ako

Hindi na ba ko pwedeng magmahal?

May sumpa ba sakin?

Haaaayyy

Tumayo na ko kasi halos gibain na ni mama tong pinto ko

Tumingin ako sa salamin

Shet ako pa ba to?

Magang maga yung mata ko

Sasabihin ko ba kay mama ang nangyari?

Wag muna kaya?baka kasi bumalik pa si Kevin

Ano ba Jen!!! Kakasabi lang niya di ka na niya mahal

Kilala ko si Kevin kapag sinabi niya gagawin niya

At wala ng atrasan

Paano pa uli ako babangon nito

Paano na uli??

Shet naiiyak nanaman ako

Huminga ako ng malalim, nagsuklay, naghilamos at nag ipit ng buhok

Di ako pwedeng makita ng ganito ni mama

Magaalala nanaman yun

"Jen!! Anak??"

"Opo ma lalabas na po"

Paglabas ko

Eto ang naabutan ko

"Gian???"

"Ah hi!"

"Anak ano ba yang itsura mo? Kanina pa kita kinakatok, at hinahanap ka nitong si mr. Gian"

Lumapit sakin si mama at bumulong

"Sino nanaman tong gwapong nilalang na to anak??tandaan mo may boyfriend ka na, si Kevin"

Tss kung alam mo lang ma!!

"Ma, ang lakas mo namang bumulong, rinig na rinig ka din niya"

"Ano ka ba! Kanina pa nga ko nosebleed sa kanya dito, di naman tayo maiintindihan niyan"

"Ano ba ma! Di yan masyadong nakakapagtagalog pero nakakaintindi yan"

"Ay di nga??"

Tuloy pa din kami sa pagbubulungan ni mama hanggang sa

"Ahhmm excuse me?is there any problem?"

"Ahhmm..ehh..hahaha"

Lumapit ako sa kanya at hinila ko siya palabas ng bahay

Ano ba tong si mama basta gwapo papapasukin kagad sa bahay

Kakahiya ang liit liit ng bahay e..

Tapos makalat pa

Ay shet bigla kong naalala, magkikita nga pala kami nitong si Gian, paano ka naman kasi makikipagkita Jen kung broken hearted ka pa..

Haaaaayyy...

"Haaaaayy"

"Is sighing your hobby?"

"Ahh..ehh. sorry nga pala di ako tumupad sa usapan"

"Are you not feeling well?"

"Ahhmm..kind of"

"Aaaaahh..its ok, you really look sick, you're pale and your eyes are swollen too"

"Ah yes"

Napayuko na lang ako

Nakakahiya talaga

And then the next thing happened

Niyakap niya ko

Niyakap ako ni Gian

Tinapik tapik niya yung likod ko

Halata bang broken hearted ako?

Di ko na napigilan

Tuloy tuloy na tong luha ko

"Its ok you can cry on my shoulders"

"Haaaayy...sob..sob..ang sa-sakit..sob, bakit ako iniiwan ng mga taong mahal ko..sob..."

Tuloy tuloy lang ang pagtakip niya sa likod ko, sobrang comforting

Ewan ko pero parang ang gaan ng loob ko sa kanya..

Parang ang bait bait kasi niya

Bumitaw na ko

Nakakahiya na

"I'm so-sorry I get carried away, I just don't really like to see a girl crying in front of me"

"Thank you Gian, and sorry talaga"

"Its ok, maybe ahhmm..maybe I can cancel my proposal, it seems I really bothered you..I'm sorry, you know what just forget about it.."

"I'm sorry talaga, haaaay"

"Hahaha..you're sighing again, well maybe I must go, i know you need sometime for yourself, but if you're free, just call me"

"Ahmm, nagpromise ako sayo pero di ko rin pala tutuparin, ganito na lang, this week din, i'll try to make time, ililibot talaga kita dito sa buong metro manila, promise talaga"

"Really??"

"Yes!!, itetext na lang kita kung kelan"

"Ahmm..okay Jen, see you then, ahhmm..pahinga ka na"

"Wow naman may patagalog time si kyah.."

"What?"

"Ah wala wala.hahaha"

"See! I made you laugh!"

"Ay."

"Hahaha..bye Jen, if you want to share, im here to be your shoulder to cry on,friends??"

Aysus gumaganun

"Yes, friends!"