SAHİPSİZ KUŞ

Fırça

Kuşumun mezarından sonra akıl hastanesine geri gittik. O gece teyzeye gitmiştim ama bavulsuz. Bu yüzden eşyalarımı almam lazımdı. Yolda o çatlak kadın hala benden özür dilemeye çalışıyodu. Tabi Ela bu numaraları yer mi ? Yemez.

"Ela nolursun affet beni. Ben... ben gerçekten çok üzgünüm bak..."

"Aman görende seni masum sanır haa. Hadi canım sen şöyle önden önden sıçratmadan git bakalım da görelim boyunu."

"Ela ailen sana hiç saygı nedir öğretmediler mi kızım. Ne bu laflar böyle?!"

"İşte ben de böyleyim. Napiyim. Hakedene hakettiği gibi davranıyorum. Prensip meselesi yani. Hoş sen şimdi onu da bilmessin ya gerçi. Hea bu arada sen az önce benim aileme laf mı ettin bakiyim.!"

Kadına nasıl daldığımı inanın ben bile hatırlamıyorum şuan. O derece. Hastaneye geldiğimizde revirde yatıyodu da kendileri. Şeytan diyo git al şu yastığı klişe falan dinlemeden boğ. Hayır yani her insanın bi sabır taşı var ama bu kadın benimkini çatlattı resmen be. Bi de geliyo utanmadan özür diliyo. Sen kimsin de benden özür diliyon acaba be kadın! Hee kimsin sen be!

Aman neyse benim gene ayarlar oynadı . Ben en iyisi bu gece kaliyim da yarın giderim artık napiyim. Uykum geldi. Neyse iyi geceler hadi. Ben yatmaya gider. Bby.

To be countinued...