Τρομακτικές Ιστορίες ⛏️

'' Να έρθεις πάλι να ξαναπαίξουμε''

Πριν μερικά χρόνια ήμουν στη φυλακή. Με έπιασαν για μικροκλοπές που έκανα στο παρελθόν για να πάρω τη δόση μου. Ήμουν μπλεγμένος με τα ναρκωτικά και η ζωή μου είχε πάρει την κάτω βόλτα.
Δε θα ξεχάσω ποτέ τη μέρα που με έπιασε επ' αυτοφόρω η αστυνομία. Ήταν από τις πιο παράξενες στιγμές που έχω ζήσει και από τις χειρότερες.
Ήταν βράδυ. Είχα σταμπάρει μια μονοκατοικία που οι ιδιοκτήτες φαινόταν φραγκάτοι. Ήταν κοντά στη περιοχή που έμενα και είχα παρατηρήσει ότι κάθε Παρασκευή το ζευγάρι την κοπανούσε και άφηναν στο σπίτι το μωράκι τους με την νταντά.
Έτσι και έγινε το βράδυ που μπούκαρα στο σπίτι. Μπήκα από την πίσω πόρτα. Η νταντά ξαπλωμένη στο καναπέ παρακολουθούσε τηλεόραση και δεν με πήρε χαμπάρι. Ανέβηκα τα σκαλοπάτια και πήγα στα υπνοδωμάτια μπας και βρω κανένα φράγκο και χρυσαφικά για να αγοράσω τη δόση μου.
Έψαξα πρώτα στο υπνοδωμάτιο των γωνιών. Σούφρωσα κάτι χρυσαφικά που βρήκα. Μετά μπήκα στο δωμάτιο του μωρού. Ίσως είχαν αφήσει εκεί κανένα φράγκο σκέφτηκα. Όταν μπήκα το μωρό τους ήταν ξάπλα στο κρεβάτι του. Δε κοιμόταν. Γύρισε και με κοίταξε. Μου χαμογέλασε.
Ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνο. Άκουσα την νταντά να απαντάει. Την άκουγα να λέει "Τι εννοείς είναι πάνω;" "ποιος είσαι;" "Ποιον, που τον βλέπεις με το μωρό;"
Φοβήθηκα ότι κάποιος με είδε και ειδοποίησε την νταντά. Πήγα να βγω από το δωμάτιο αλλά ξαφνικά έκλεισε η πόρτα! Πήγα να την ανοίξω αλλά είχε φρακάρει η ριμάδα. Είχα κλειστεί μέσα με το μωρό. Αυτό συνέχιζε να με κοιτάει και να γελάει!
Άκουσα την νταντά να ανεβαίνει τα σκαλοπάτια! Την πάτησα σκέφτηκα. Έβγαλα το μαχαίρι που κουβαλούσα πάνω μου. Ήμουν έτοιμος για όλα. Κάθισα δίπλα από τη πόρτα.
Η νταντά είχε φτάσει από έξω. Προσπάθησε να ανοίξει την πόρτα αλλά δε μπορούσε ούτε αυτή. Φώναζε ποιος "είναι μέσα" "θα καλέσω την αστυνομία" "ανοίξτε" κτλ
Καθόμουν ακίνητος δίπλα στη πόρτα. Ένιωθα το μωρό να με καρφώνει με τα μάτια του. Το κοιτούσα κι εγώ, όταν ξαφνικά ένιωσα κάτι υγρό στα χέρια μου. Ήταν αίμα! Πολύ αίμα! Τα κοίταξα να δω που κόπηκα. Πουθενά! Κοίταξα στο υπόλοιπο σώμα... Η κοιλιά μου ήταν γεμάτη αίματα! Η μπλούζα μου είχε γίνει κατακόκκινη από το αίμα! Σήκωσα την μπλούζα μου. Η κοιλιά μου ήταν γεμάτη μαχαιριές! Σαν να κάρφωσα το εαυτό μου δέκα δεκαπέντε φορές!
Το πάτωμα είχε γεμίσει αίματα! Γονάτισα αρχικά από τον πόνο και από την έλλειψη αίματος και στη συνέχεια κάθισα στο πάτωμα, μέσα στα αίματα ανήμπορος να αντιδράσω. Άκουγα την νταντά που συνέχιζε να φωνάζει και να προσπαθεί να ανοίξει την πόρτα.
Δε θυμάμαι τίποτα άλλο. Πρέπει να λιποθύμησα. Όταν ξύπνησα ήμουν ήδη στα κρατητήρια. Με είχαν πιάσει. Κατευθείαν κοίταξα την κοιλιά μου να δω πάλι τις μαχαιριές. Δεν υπήρχε τίποτα!!!! Ούτε μαχαιριές, ούτε αίματα!!!!
Ξαφνικά ένιωσα μια δόνηση στα πόδια μου. Ήταν το κινητό μου. Το έβγαλα με κόπο. Ήταν με απόκρυψη. Απάντησα και πριν προλάβω να μιλήσω άκουσα μια φωνή, άγνωστη, να μου λέει "να έρθεις πάλι να ξαναπαίξουμε".