Beraber partilere gider, insanlar içine karışır ve ellerimizi bırakıp kendi kendimize eğlenirdik. Sık yapardık bunu ve ellerimiz biz fark etmeden serbest kalırlardı. Kalabalıkta birbirimizi kaybederdik.
Bulurdun beni, her zaman yaptığın gibi. Diğer kızlardan ayırt edilemeyecek kadar sıradandım ama sen loş ışıkların altında elinle koymuş gibi bulurdun beni. Bu da senin özel yeteneğindi. Belki de olması gereken buydu ama ben yapamıyordum. Beni bulur, insanların arasından geçe geçe bana gelirken gözlerini üstüme sabitlerdin. Beni yine kaybetmeyeceğinden emin olurdun. Sonra tam karşımda durur ve ellerimi tutardın. Gülümserdin. Garip bir şeydi bu, sanki ilk karşılaşmamız gibi olurdu hep. Sanki beraber geçirdiğimiz anlar sıfırlanırdı ve birbirimizi ilk kez görürdük. O anda dünya dururdu, etrafımız bulanıklaşırdı. İnsan sesleri kısılır, yerine kalplerimizin sesi kalırdı. Bu anlarda dünya üzerinde sadece ikimiz varmışız gibi hissederdim, sen de öyle hissettiğini söylemiştin. Büyülü anlardı. Gözlerin renkli ışıkları yansıtır, zümrüt, lâl, turmalin, safir olurlardı. Kalbinde duran tüm bu değerli taşlar gözlerinde hayat bulurken sarılırdın bana.
Birbirimizi kaybetmezdik, en azından ben öyle sanıyordum. Şimdi seni kaybetmişken bu anları daha çok özlüyorum.
Seni bu yüzden seviyordum, dünya üzerinde sadece sen ve ben varmışız gibi hissettirdiğin için.
=
Finale geliyoruz~
ŞİMDİ OKUDUĞUN
23 Reasons to Love Jaehyun | Jung Jaehyun
FanfikceSen beni terk edeli çok oldu ama... Bana hep sorduğun o sorunun cevabını vermek istedim Jaehyun: ''Beni neden seviyorsun, Sorim-ah?'' © newsun-ah, 2018
