Hard feelings

Bölüm 3: Bende yardım etmek istiyorum

Geçmiş, 23 Ocak 2018

Harry, konser sonrası yorgunca yatağında uzanırken, annesinin sesini duyma ihtiyacı hissetmiş ve komidinin üzerinde ki telefonuna ulaşıp tanıdık numarayı aramıştı. Annesi ona her zaman iyi gelirdi. Her şey için annesine minnettardı. Yüzündeki gülümsemeyle yatağında arama yaparken, karşı tarafta annnesinin tanıdık sesini duydu. "Selam tatlım,"

Annesiyle yarım saate yakın bir sürede konuştular, tam kapatmaya karar vermişlerdi ki Harry'nin aklına Charlotte geldi. Onu, yaklaşık 2 ay önce o şekilde gördükten sonra bir daha görmemişti. Tüm bu tur telaşı içinde sürekli aklına gelmesede, onu düşündüğünde boğazı düğümleniyordu. Duygusal bir genç adamdı. İnsanların acılarından çabuk etkilenirdi.

Bu sebeple annesine onu sorma ihtiyacı hissetti. "O iyi mi?"

"Kim?" Anne, oğlunun ani sorusunu anlam veremedi.

"Charlotte," Harry'nin ağzından dökülen isimle, Anne'nin gözünde Charlotte canlandı. Onun için çok üzülüyordu. Mümkün olduğunca yardımcı olmaya çalışıyordu. Gün geçtikçe iyileştiğini görüyor ve bu onu mutlu ediyordu. Genç kız toparlanmak için büyük gayret gösteriyordu. "Kendini toparlamaya başladı. Ona yardım ediyorum, maalesef etrafında pek fazla insan yok." diye yanıtladı Anne.

Harry üzgünce bir kaç mırıltı çıkardı."Bende yardım etmek istiyorum," dedi.

"Harry.."Anne, derin bir soluk içine çekip devam etti. "Belki, ona bir iş ayarlayabilirsin." Harry bunu yapabileceğini düşündü. Charlotte için bir şeyler yapmak onu çok mutlu ederdi. "Evet ayarlayabilirim,"

"Güzel Sanatlar mezunu olduğunu biliyor muydun?"

"Hayır, ama ona iyi bir iş bulabileceğimden eminim," Harry bu konuda, en yakın zamanda harekete geçeceğini aklının bir köşesine not etti.

"Evet bulabilirsin. Seninle gurur duyuyorum oğlum," Anne, oğlunun Charlotte'ye olan bu ilgisinden dolayı minnet duyuyordu.

Ve Harry, Charlotte hakkında daha çok bilgi edinmek istiyordu. "Tam olarak ne yapıyor peki? Yani mesleki açıdan,"

"Bildiğim kadarıyla kapak tasarımları, çizimler ve tablolar yapıyordu," Saat geç olmuştu. Anne'nin uykusu gelmişti.

Harry'de esneyerek konuştu."Ah, bu çok güzel."

"Harry sen yoğun bir tempodasın. Bence artık kapatmalıyız ve uyumalısın." Harry, annesinin halklı olduğunu biliyordu, bu yüzden yaramaz bir çocuk gibi kıkırdayıp "Evet, sanırım uyumam iyi olacak,"dedi.

Anne'de yatağına girip konuştu."İyi geceler bebeğim."

Harry "Sana da iyi geceler anne." diye yanıtladı annesini ve telefonunu komidinin üzerine koyup baş ucunda ki gece lambasını kapattı. Lüks otel odasında ki, yatağında dönerek kısa bir süre sonra derin bir uykuya dalması zor olammıştı.

O saatlerde Charlotte evinde oturmak yerine Londra'nın işlek caddelerinde yorgunca dolaşıyordu. Genç kadın dik durmakta zorlanıyordu. Hem mental, hem de fiziksel açıdan. Bunalmıştı. Düştüğü yerden kalkması gerektiğini kendisine sürekli hatırlatıyordu. Hayat devam ediyordu. Önünde uzun yılları vardı. Hayallerini gerçekleştirebilirdi. Annesinin hep başarılı olmasını istediğini biliyordu. Onun için savaşmalıydı.

Koyu ela gözleriyle etrafı süzerken çantasında sigara kutusunu çıkardı. Eskiden sigaradan nefret ederdi ama artık içmeden duramıyordu. Daha ağır şeylerin bağımlısı olmaktansa sigara içmenin çokta kötü olmadığına kanaat getirmişti.

Sigara dumanını ciğerlerinde hissettiğinde tatmin duygusuyla, kafasını gökyüzüne kaldırdı. Ve gecenin karanlığı içinde, kayan yıldızı fark etti. Şans yüzüne gülmüştü. Hiç zaman kaybetmeden dilek tuttu. Aslında bu çok sıradan bir dilekti ama kabul olmuştu. O günden sonra Charlotte kendinde, hayatla savaşacak gücü bulmuştu.

Geçiş bölümü olduğunu sizde fark etmişsinizdir. Ve okuyan kişi seni çok seviyorum❤️