Hard feelings

Bölüm 1: sana ihtiyacım var

Günümüz, 3 Mart 2023

Kadın, küçük laptop ekranına bakarken ölmek istediğini fark etti. Ve bu isteği onu dehşete düşürdü. Bu kadar bencil olamazdı. Arkada bırakacağı iki can aklına geldiğinde ödü kopuyordu. Çocuklarını asla yalnız bırakamazdı. Bırakmamalıydı, bırakmayacaktı. Yalnızlığın anlamını bu kadar iyi bilen bir anne olarak her zaman onların yanında olacaktı. Tek istediği sevgilisininde yanında olmasıydı.

Bu yüzden sevdiği adama yazmaya başladı. Gözyaşları yanaklarından süzülürken, nasıl bu günlere geldiğine akıl erdiremiyordu. Mutlu yuvalarına ne olmuştu? Tek suçlunun kendisi olduğuna emindi, genç kadın. Evliliklerine kendisi zarar vermişti. Ama bunu bilerek yapmamıştı. Çok sevmişti, kimseyi sevmediği kadar çok sevmişti. Bu sevgi öyleydi ki, şu an bile ona neler yaptırabilirdi kim bilir? Canı acıyordu. Canı çok fazla acıyordu. Ve bu acıyı dindirebilecek tek kişiye ulaşamıyordu.

Bu dünyaya geldiğim günden beri hayat bana adil davranmadı.
O kadar çok göz yaşı döktüm ki, bu yalan dünya için.
Canım o kadar acıdı ki.
Ölmeyi dilediğim o kadar çok zaman oldu ki.

Hıçkırıkları büyük evde yankılanırken yalnızlığına bir kere daha ağladı. Klavyede titreyen parmaklarını tereddüt içinde oynatmaya devam etti.

Bu kadar trajedi dolu bir hayatın nasıl mümkün olabileceğini hiç bir zaman anlayamadım.
Sadece yaşamaya çalıştım bu hayatı.
En az acıyla. En çok mutlulukla.
İdealim buydu, evet.
Mutlu olabilmek.
Sevgi vermek ve herkesten sevgi görebilmek.
Herkesi sevdim, bu kadar acı yaşamama sebep olan Tanrı'yı bile sevdim.
Ve birde seni sevdim.
Kalbimin büyük bir köşesinde yer edinmiş, seni.
Hayatıma girdiğin ilk saniyede, dünyamın merkezi olan seni.
Evet, sen Harry.
Bu acı dolu hayatımı güzelleştiren sendin.

Arkasına dönüp duvardaki fotoğrafa baktı. Fotoğrafın çekildiği günü çok iyi hatırlıyordu. Jackson 4 yaşına üç gün önce girmişti.  Fotoğrafı eski evlerinin bahçesinde, Andy çekmişti. Fotoğrafta ki herkes gülümsüyordu. Bu önemli bir detaydı çünkü Jackson ve Melody'nin fotoğraf için gülümsemesini sağlamak dünyanın en zor uğraşlarından biri olabilirdi. Charlotte'nin bu fotoğrafı çok sevmesinin nedenlerinden biri o gece Harry'nin ona evlenme teklif etmesiydi. Anılar kafasında hızla akmaya başlarken gözlerini yumdu. Sanki gözlerini açtığında her şey eskisine dönecek gibi hissetmişti. Ama dönmedi, hâlâ yalnız başına salonda oturuyordu. Tuttuğu hıçkırıkları boğazında büyük bir yumru oluşturmuştu. Gözyaşlarını silip bilgisayar ekranını net olarak görebildiğine emin olduğunda, yazmaya devam etti.

Şimdiyse ellerimden kayıp gidişini görmek, belki de bugüne kadar etrafımda yaşanan ölümlerden daha çok canımı acıtıyor.
Biliyorum artık senin için önemli biri değilim.
Ama çocuklarının annesi olarak, sana yalvarıyorum.
Bu acı benim için çok büyük.
Lütfen evimize dön. Lütfen çocuklarına dön.
Sana ihtiyacım var. Sana ihtiyacımız var.

Charlotte yazdıklarını okuduğunda nefessiz kaldı. Harry'nin başka bir kadınla birlikte olduğu gerçeğiyle yüzünü buruşturdu. Çaresizlik içinde sevdiği adamın yanında olmasını dilerken, Harry'nin yanındaki kadınla mışıl mışıl uyuduğunu hayal edebiliyordu. Beyninde oluşan bu görüntü ile elindeki laptopu sinirle yere fırlattı. Laptopun çıkardığı gürültüye karşılık korktuğunda, çocukların uyanmasına sebep olabileceği için endişelendi. Bu yüzden kendine bir kez daha acıdı. Çocukların yanına gitmeyi düşündü ama annelerini bu şekilde görmeleri pek iyi olmazdı. Onlara gerçekten çok değer veriyordu. Olumsuz bir şey hissetmelerini istemiyordu. Bu yüzden hızla büyük salon lambalarını kapattı. Merdivenleri tırmanıp yatak odasına çıktı. Ve sessiz hıçkırıkları arasında, uykunun kollarına teslim oldu.