Become my Soul Mate 《A____so,far,away_____Z》

CHAPTER 1

Unang pagtatagpo

----------------------------------------------------

Lahat ba ng bagay may kinalaman sa salitang soul mate I think hindi eh di sa better ako pero yun yung totoo di lahat ng pag kakataon ay soulmate na matatawag at biglang umulan kaya napa tulala pa ako isang patak ng ulan lang maari ka ng mabasa kailangan mo pang mag payung o mag raincoat para di ka mabasa pero paano sakakaiwas mo na mabasa ka di mo pala napapansin ang halaga ng bawat patak ng ulan "ang lalim ata iniisip ng anak ko ahh"bigla ako napatayo si papa lang pala kaya umupo nalang ulit ako "bakit ang lalim ng iniisip ng maganda kong anak?"tanong ni papa "umuulan pala"dugtong panito kaya napa tingin nalang ako sakanya "pa?paano mo malalaman ang halaga ng bawat isang patak ng ulan ?"biglaan kong tanong kay papa tumingin siya sakin nakita ko siyang bumuntong hininga "ikaw mismo ang makakasagot sa tanong mo Zaza ikaw mismo ang makakaalam kong ano ang halaga nila ito lang ang masasabi ko bawat kalungkutan mo at bawat patak ng luha mo ay siya namang unting unting babagsak ang ulan "makahulugang sabi ni papa tama si papa ako lang din ang makakasagot sa tanong ko

Sa bawat buhay sumasabay din satin ang ulan sa bawat patak nito unti-unti tayo nababasa pero sa bawat patak ng ulan din ay maari mag kasakit tayo
"Cge anak don lang ako sa kusina at tutulungan ko nalang ang mama niyo"sabi ni papa kaya tumango nalang ako sabay tingin ulit sa labas at kita kita ang mga patak ng ulan bawat patak non ay kasabay ng pagbigat ng puso ko na di ko malaman ang dahilan tama nga siguro sila ang ulan ay parang luha dahil bawat sakit ay kasabay ng pag agus ng ulan sa bawat kirot ng puso ay siya rin lakas ng kulog at kidlat nasasabay sa ulan

"Zalthea hali kanat kakain natayo!"sabi ni mama kaya tumayo na ako at tumungo sa hapagkaininan at tinulungan ko sila mag handa "grabe ate ang ulan buhos na buhos "sabi ni kayen at tumingin siya sa bintana "ang lakas nga ng ulan"biglang sabi ni mama at si papa ay tumingin sa labas kaya napatingin naman na ako ulit sa bintana at kitang kita parin ang mga bawat patak ng ulan at napa hawak ako sa dibdib ko ewan bakit ganun nalang ang dating ng ulan sakin

---------------------------------------

Now play-IF ONLY by:sejeong

-------------------------------------

"Ma,pa una na ako "paalam ko sa kayna mama at papa si kayen kasi na una na sakin umalis dahil may bibilhin pa daw siya "sigi anak mag iingat ka at magdala kanarin ng payong dahil baka bigla nanaman bumuhos ang ulan mabasa kapa"paalala ni mama sakin kakatila lang kasi ng ulan "opo ma dala ko napo ang payong"sabi ko naman at sipapa naman tumitingin sa labas "nak okay kalang ba"nag aalalang tanong ni papa "opo pa "sagot ko naman "sige na nak umalis kana baka umulan pa "sabi ni papa kaya ngumiti nalang ako sabay hug ko sa kanya

.
.
.
.
.
.
.

Nag aabang ako ngayon ng sasakyan at di naman ako na bigo dahil may bus na huminto at agad na ako umakyat at nag hanap ako ng ma uupuan at na upo ako sa pina ka dulo at malapit sa bintana ng bus at nakita ko ang mga bawat patak ng ulan 'umulan nanaman pala' bulong ko at kitang kita ko ang bawat patak na nag dudulot ng isang di mapaliwanag na kirot sa puso ko nabigla ako ng may umupo sa tabi ko at napa tingin ako sa kanya at tumingin din siya sakin pero di ko masyado makita mukha niya dahil naka hood siya at may mask sa mukha at sa pag upo niya palang halatang matangkad siya "pwede bang umupo dito ?"pag tatanong niya sakin kaya tumango naman ako eh nag tanong pa siya naka upo nanaman siya ibinalik ko ang tingin ko sa labas at napa buntong hininga ako lalo kasi lumakas ang ulan ng tumigil ang bus ay napa upo ako ng maayos umuulan parin at tumingin ako sa katabi ko pero wala na ito at tumingin ako ulit sa bintana nitong bus at nakita ko siyang bumaba ng bus naito at nag lakad na kaya tinignan ko nalang ito habang nag lalakad di ko alam kong bakit ganito ang weird lang kaya bumuntong hininga nalang ako baka ma late pa ako sa klase ko second year collage palang ako at kumukuha ako ng education gusto kasi ni mama na maging teacher ako kaya bago pa ako mag isip ng kong ano ano ay bumaba narin ako sa bus at sabay payong ko at pagkatapak ko sa mabasang daan dahil sa ulan ay agad ako napatigil ibinuka ko ang mga palad ko upang madama ng ulan hindi ko alam kong ano ba dapat ang mararamdaman ko

Third person's POV

Sa bawat patak ng ulan sa palad niya ay siya ring kirot ng puso niya paki ramdam niya may una at huli siyang di mapaliwanag pakiramdam niya ang bawat patak ng ulan ay parang patak rin ng luha kasabay ng kirot nito pero bakit niya ito nararamdaman kong ako ang tatanongin siguro baka may plano ang tadhana para sa una at huling letrang nakatatak at kagaya ng ulan may dahilan din kong bakit umuulan bawat pangyayari ay maydahilan sa bawat letrang nakapagitan sa kanila ay siya rin buhos ng ulan sa bawat kirot na nararamdaman niya ay siya rin kulog at gitlat sa bawat luhang dumadaloy mula sa mga matang mapupungay at bawat patak nito ay siyang pagkawala ng pag-asa kapag mawala ang isang letra sa alphabet ay parang di narin ma bubuo ang salitang soul mate sa bawat patak ng ulan kasabay ng luhang umaagos at kirot ng puso ay siyang pagkawala ng isang letrang guguho sa mundo nila sa bawat saling mabubuo mula sa una at huling letra ay may pagitan dahil marami talagang tutul sa dalawang nag mamahalan dahil iyon ang naka tadhana sa buhay ng bawat tao

---------------------------------------------------

Sa bawat pagkakataon ay may kaakibat ng pasakit

Lady k