You Really Love Me?

24.

-little angst warning-

Jungkook's POV.

'Hey Jiminnie.. ik ben mijn vaders horloge vergeten bij Taehyung." Zei ik terwijl ik en Jimin aan het knuffelen waren.
"Kun je hem niet gewoon laten liggen?" Zei Jimin.
"Nee.. het is de laatste herinnering aan mijn vader." Zei ik terwijl ik zijn zachte haren voelde.
Ik hoorde dat Jimin kleine sqeals gaf en daarna een zachte 'Ok'.
ik stond op, gaf Jimin een laatste kus en rende daarna et huis uit.

Toen ik was aangekomen liep ik naar de voordeur van zijn huis.
Ik drukte op de deurbel maar er werd niet opengedaan.
"Maar  zijn auto staat er nog en de ramen zijn open.." zei ik hardop tegen mezelf pratend.
"Shit! Taehyung!" Ik trapte de deur in die daarna met een plof op de grond viel.

Ik rende het huis rond.
De keuken, woonkamer, zithoek, hal.
Hij is niet beneden.
"Fuck Taehyung waar zit je!" Schreeuwde ik met tranen in mijn ogen.
Ik rende zo snel als ik kon je trap op en rende naar zijn slaapkamer.
Hij is ook niet daar.
De 2e slaapkamer. Ook niet.
Kleding kamer. Ook niet.
"M-maar dan moet hij in de badkamer zitten." Sprak ik weer tegen mezelf.
Ik trapte de deur in en zag hem zitten.
"Het werkt maar niet!" Schreeuwde Taehyung, huilend, overstuur en zwak.

No one's POV.

Jungkook rende op Taehyung af en nam hem in zijn armen.
Samen huilden ze.
"Jungkook.. waarom ging je weg?"
Jungkook zat daar, stil en met een brok in zijn keel.
"J-Jimin zei dat ik bij hem moest wonen en-"
Hij barstte in tranen uit.
"Ik hou nog steeds van je.." Zei Taehyung met tranen in zijn ogen.
"Ik ook van jou."
Hun lippen raakten elkaar weer sinds een lange tijd en het gevoel was onbeschrijfelijk voor de twee.
1 ding wisten ze wel.
Niks zou meer hetzelfde zijn na deze dag.

-Hey Guys!
Lang niet geziennnn!
Ik heb weer een beetje inspiratie terug voor dit boek dus verwacht weer de updates!
Ik hou zo ongelofelijk veel van jullie allemaal <3.
Zie jullie laters!-
Ps. Volg ook ff KingTaeV en DarkBlueYoongi ze zijn geweldige schrijvers. (Beter als ik ooit zal zijn <3