''လူပ်ိုျကီး~ကိုယ့္ထက္ ငယ္ရြယ္သူကိုမွ
အရယူခ်င္ဦး~အဓိပၸာယ္မရွိလိုက္တာ
သူ့ဘက္က ျငင္းလိုက္ရင္ ရပါရက္နဲ႔
အရွက္မရွိ~အခ်စ္ဆိုတာလည္း မရွိဘူး
မလဲြသာမေရွာင္သာလို့ လက္ခံလိုကိရတဲ႕
ပံုစံမ်ိုးလာဖမ္းေနတယ္''
jinလည္း ဂ်င္းေဘာင္းဘီဟိုျပဲဒီျပဲနဲ႔
ခ်ိဳင္းျပတ္စြတ္က်ယ္ကိုဝတ္ျပီး
ေအာက္သို့ဆင္းလာခဲ႔သည္။ဧည့္ခန္းမွာ
ထိုင္ေနတဲ႕ namjoonရဲ႔ အျကည့္ေတြလည္း
ဆတ္ခနဲေရာက္လာျပီး ခဏအတြင္း
ျပန္လွည့္သြားေလသည္။
ဒီလိုအခ်ိုးမေျပတဲ႔ ေကာင္ေလးကို
လက္ထပ္ယူရဲလို့လား?ဦးရယ္။
က်ြန္ေတာ့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ လက္ထပ္ဖို့
စိတ္ကူးမယဥ္နဲ႔ မရေစရဘူး။
''က်ြန္ေတာ့္ကို ေစာင့္ေနရတာ သိပ္မျကာပါဘူးေနာ္~ဦး''
''jin~ဘယ္လို ဝတ္စားလာျပန္တာလဲ
မင္းအက်င့္စရိုက္ေတြကို ျပင္စမ္းပါ''
''အဟက္~ဒါ ဘာမ်ားထူးဆန္းေနလို့လဲ
ဦးရယ္~သူမ်ားေတြကို ဒုကၡေရာက္ေစတာမွ
မဟုတ္ဘဲ~က်ြန္ေတာ္လြတ္လြတ္လပ္လပ္
ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေနတတ္လို့ပါ''
''ေတာ္စမ္း''
jin ကေလးဆန္စြာ ေနထိုင္တတ္တာကို
ျပုျပင္ဖို့ဆိုတာ ခက္ခဲမွန္းေတာ့ သူသိသည္။
သူ့ေျပာစကားေတြကိုလည္း နာခံမည္မဟုတ္။
မ်က္စိထဲမွာ ကန့္လန့္ျဖစ္ရျပီမို့ မ်က္ႏွာေတြ
ပူထူျပီး စကားလံုးေတြသာ ထစ္ေငါ့မသြားေစရန္
namjoonသတိထားေနရသည္။jinကေတာ့
နည္းနည္းမွ အေျကာက္အလန့္မရွိ ရဲရဲတင္းတင္းနဲ႔ ေျပာဆိုေနသျဖင့္ သူ့စိတ္ေတြ
ပို၍ မတည္မျငိမ္ျဖစ္လာရသည္။
''က်ြန္ေတာ္နဲ႔ လက္ထပ္ရမယ္လို့
ဦး ommaက အတင္းအျကပ္ ္ေတာင္းဆိုတယ္ထားပါေတာ့~ဦးဘက္က
ျငင္းသင့္ပါတယ္~က်ြန္ေတာ့္ကို
ဦးဘယ္တုန္းကမွ မခ်စ္ခဲ႔တာပဲ
မုန္းတီးေနတာေလ~အဒါကို မျငင္းပဲနဲ႔
ဦးက မဂၤလာအိပ္ခန္းျကီးကိုေတာင္
ျပင္ဆင္ထားတာ ဘာသေဘာလဲ''
ေသလိုက္စမ္း kim nam joon။
ရွက္စရာေကာင္းလိုက္တာကြာ။
jinအေမးကို သူဘယ္လိုေျဖရမွန္းမသိ။
ေယာင္ခ်ာခ်ာနဲ႔ ထျပီးေျပးခ်င္လာမိသည္။
jinကိုေတြ႔လ်ွင္ စည္းကမ္းေတြနဲ႔
တင္းျကပ္ျပီး ႏွိပ္ကြက္မည္ဟု ေမာငိးတင္
ျကံစည္ထားသမ်ွ လက္ေတြ႔တြင္ jinရဲ႔
ႏွိပ္ကြက္မႈကိုပဲ သူခံေနရသည္။
