Hoofdstuk 4

360 32 8
                                    

Allie Pov

Na zo'n tien minuutjes kwamen we aan. Het was er echt groot en er waren best veel mensen. Ik keek naar Daimy en ze stond daar met haar mond open. Ik ging naar haar toe en legde mijn arm om haar.

"Het komt wel goed!" Zei ik en gaf haar dan een kus op haar voorhoofd. Ze lachte nadien even.

Als de auto op slot zat, gingen we verder. Daimy moest haar eerst even 'inchecken' en dan konnen we echt naar binnen. Het lijkt nog groter als je hier binnen staat, dat kan ik je verzekeren!

Er waren velen die al aan het oefenen waren. Sommigen hadden zelfs hun gitaar bij en ik denk zelfs dat iemand aan een piano zat?! Hoe komt die hier?

Ag.. We lopen verder om te kijken waar er nog plaats is om te wachten totdat Daimy moet optreden. Wij mochten al in de zaal gaan zitten, zodat we goede plaatsten zouden hebben, maar alleen Daimy haar ouders gingen weg.

Ik, Sanne en Selina bleven bij Daimy.We weten dat haar ouders plaats zullen houden, dus dat is geen probleem.

"De zenuwen beginnen nu wel op te komen.." Zei Daimy zacht.

Selina zat naast haar, dus sloeg ze een arm om haar en knuffelde haar. Een kleine lach verscheen er op haar gezicht en het maakte me ook blij.

"Alles gaat vanzelf staan als je op dat podium staat!" Zei Sanne om haar moed in te spreken.

"Ja, en je bent het gewent om op een podium te staan, dus dat is geen probleem." Zei ik met een lach.

Ze keek op en haar lach verdween weer.

"Ja, als er geen publiek is ja, maar kijk eens naar al die mensen die hier zijn!" Zei ze en keek weer naar haar handen die op haar schoot lagen.

Ik ging naar haar toe, bukte me en legde mijn handen op haar schouders. Ze keek op en ik keek in haar ogen, zo heb ik haar aandacht.

"Wij zullen er ook zijn, dus kijk dan gewoon naar ons als je je onzeker voelt. Je ziet er geweldig uit, dus daar zal niemand iets slecht over zeggen."

Ze keek me weer aan en lachte.

Daimy Pov

"Daimy Depra?" Vroeg een man met een klembordje vast en een microfoon.

Oh, god.. Daar gaan we dan.

Ik stond op en voelde een paar handen op mijn schouder. Ik lachte naar ze en nam een paar stappen naar de man toe.

"Succes!" "Veel plezier!" "Schijn op dat podium!" Kreeg ik naar mijn hoofd geslingerd.

Ik draaide me om en lachte nogmaals naar ze. Ik zwaaide even en verdween dan achter de grote deur.

"Ok, hier even wachten, alstublieft.." Zei de man en ging even weg.

Ik was achter de schermen.. Achter de doeken. Ik zag licht schijnen, dus ging ik even kijken.

Ik zag een vrouw rond dee dertig zingen en ik moet zeggen, ze was echt goed.

Concurentie zal ik wel genoeg hebben.

Ik keek naar het publiek en schrok. Er zaten echt veel mensen.. Ik zag ergens mensen die kwamen zitten en het waren Allie, Sanne en Selina. Dan zag ik ook mijn ouders zitten.

Dit gaat echt niet goed komen.. Ik weet niet eens of ik plankenkoorst heb of dat ik wel iets uit mijn mond krijg.

STOP! KALMEER..

Ik ademde diep un en uit en shakete met mijn handen. Waarschijnlijk om de stress eruit te gooien, ookal is dat onmogelijk..

*zucht*

Red Dress {C.H. & L.H.} ||GESTOPT|| ❌Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu