Bakit ganon?
Totoo nga na pag oras na masaya ka panigurado maya maya magiging malungkot kana. Kaya minsan, takot na kong maging masaya eh. Mas gugustuhin ko pang umiyak, at least hindi kana magugulat kung bakit biglang ang lungkot mo na. Ang daming pumapasok sa isip mo, mostly puro negative, puro negative tungkol sa sarili mo. Kung bakit nga ba nag exist pa ako sa mundong to? Para magsaya sayahan at umiyak every night pag nagigising ka in the middle of the night? Feeling mo mag isa ka lang pero kung titignan mong mabuti, mag isa ka lang naman talaga. Kulang na kulang ka sa suporta, tapos yung maliit na bagay na mag papasaya sayo hindi mo pa makuha. Hahaha nakakagago no?
Now i'm wondering, what if mamatay ako? May iiyak kaya kagaya nitong ginagawa ko? May makakamiss kaya? Sino nga ba yung mga totoong nag mamahal salin? Teka meron nga ba?
Pero pano ko pa nga ba malalaman yung sagot kung wala na ako? Saka ayoko na din namang malaman, ayoko ng kaplastikan sa burol ko hahaha tang ina.
Words can hurt a person so many fucking times. It can kill them inside. So please, be careful.
--
Sunako Nakahara
BINABASA MO ANG
Midnight Thoughts
PoesiaAng sarap umiyak, lalo na kung di mo alam yung dahilan kung bakit ka umiiyak.