Gurbet /boyxboy Jikook

2.Bölüm

Bavulumu hazırlarken beni ikna etmeye çalışan aile bireylerime göz devirip
"Yeter artık ya gidecem buradan kaçacam " diye bağırdım. Derin nefes alıp konuşan anneme baktım.
"Bak şimdi yavrucum bir dinlesen anlayacaksın mantıksız davrandığını " Kafamı  sallayıp
"Anlat anlat dinlemiyorum " dedim.
"Ya namjoon şu serseriye söyle beni sinirlendirmesin. Hem nerde görülmüş bir civcivin tek başına Amerika ya gittiği. "
"Anne ben civciv değilim insanım ya" diyerek isyan etmeye başladım.
"Aman herneyse " diyerek namjoon babamdan yardım istemeye çalıştı.
"Ya bakın canım ailem sizinle birlikte bu evde tıkıldıkça evlenesim bile geliyor anlayın beni"
Söze bu sefer yoongi abim başladı.
"Bak jiminim canım Jiminim tatlı Jiminim kurban olduğum jiminim . Oralar da yapamazsın sen . Bir şey olur ağlarsın susturamazlar."
"Niye ya abartmayın normal insanlar gibi ağlıyorum bende."
"Hayır keşke bizim gibi ağlasan."
"Nasıl ağlıyormuşum." Dedim ve valizimi kapatıp dik dik suratına bakmaya başladım.
"Sen ağladığında sadece ağlamıyorsun. Altı kez ağlıyorsun gibi.
Ilk şok ağlaması sonra sessiz ağlama, tatlı ağlama , sonra ağladığın için ağlama ,artık ağlamayacağım dedikten sonraki ağlama, ve final ağlaması." Diyip bana bakmaya başladı. Beni bu kadar iyi tanımalarına deli oluyorum.
"Sadece abartıyorsun hyung öyle bir şey olmayacak."

Kalan eşyalarımı yerleştirmek için küçük valizimi açtım. Tek kelime etmeden bana bakan ebeveynlerim yüzünden tedirgin olmaya başladım.  Aman Babam konuşmasın da  ne olursa olsun. Yani bir insan neden bu kadar zeki olur ki sinir bozucu . Babam Bana yaklaşıp ağzını açacağı sırada kulaklarımı kapatıp
"Lalalalalala duymuyorum ki hiçbirşey " diyerek ortalık da dolanmaya başladım. Tae elimi kulaklarımdan çekerek ürkütücü bir şekilde
"Mantıktan kaçamazsın Jimin ahh. " deyip gözlerini büyüttü.
"Ya sen konuşma baba cidden fikrimin değişmesini istemiyorum. Gerçekten oraya gitmek istiyorum. Luften~~" diyerek aegyo yapmaya başladım. Annem bu halime bakıp
"Sen bu civcivin tatlılığına kanma Namjoon ah . Konuş yiğidim konuş meydan beyin görsün " diyerek öne doğru itti babamı.
Babam konuşmaya başlarken umutsuzca onu dinlenmeye başladım.
"Jimin ah Bence de Amerika'ya gitmelisin " dediğinde konuşmasının başından beri kafasını sallayıp onu onalyan jin annem şok olmuş bir sekilde babama döndü.  Ve Kafasına bir tane vurup
"Ne diyon sen amünüküyüm" dedi.
"Aslında bende oraya gitmesi iyi olur diye düşünüyorum. " şaşkın bir mutlulukla bunu söyleyen Tae ye bakmaya başladım.
"Bende bir tek denizanalarının beyinsiz yaşadığını sanıyordum. " Diyerek kafasını iki yana sallamaya başladı annem.
"Ya anne ben ciddiyim gerçekten gitmek istiyorum."
"Ama ben seni ciddiye alamıyorum."
"Ya neden ciddi olduğum hiçbir şeyi ciddiye almıyorsun da ciddi olmadığım herşeyi ciddiye alıyorsun söyler misin?"
"Asıl sen söyle neden bu kadar çok gitmek istiyorsun ."
"Çünkü artık kendi ayaklarımın üzerinde durup birşeyler başarmak için çalışmak istiyorum ve sizin de bu konuda bana yardımcı olacağınızı zannetmiştim ama yanılmışım." Diyip yatağa oturdum ve ağlama numarası yapmaya başladım.  Anca bu şekilde ikna edebilirim herhalde. Hızlıca yanıma gelip bana sarılan annemle gülmemeye çalıştım.
"Anne seni kandırıyor yine bu numaraya kanmayacaksın dimi . Küçükken bu saçma ağlama taklidi yüzünden ne kadar dayak yedim artık kanma şu cadıya." Diyerek isyan etmeye başlayan yoongi hyunga gözlerim dolu dolu alt dudağım sarkmış bir şekilde bakmaya başladım.
"Hayır beni kandıramazsın küçük bey " diyerek gözlerini kaçırdı.
Küçük bir burun çekme hareketimle tekrardan bana dönmesini sağladım.  Ve gözümü kırpıştırıp bir kaç tane yaş akıttım . O halimi gördüğü gibi diğer yanıma gelip o da sarılmaya başladı.
"Tamam ya ağlama. bırak gitsin ışte anne turşusunu mu kuracaksın yapamazsa gelir zaten" deyince zafer kazanmışcasına sırıttım. Bu iş de halloldu geriye Amerika ya gidip düzenimi oturtmak kaldı.  Bekle beni Amerika ben geliyorum.