To The Other World

Chapter VI - Secret Room

Cass's POV

*Secret Room*

Pagkapasok namin ni flare sa secret room ay nakita ko na si Lumie na nakaupo sa isang couch.

Umupo naman na din sa tabi n'ya si Flare habang ako naman ay umupo na sa isang couch na nasa harapan nila.

Tinignan muna ako ni Lumie bago s'ya nagumpisang magsalita.

“Answer my question, bakit ba ganito ka na kabastos sa halos lahat? Ano bang mayron sa'yo o ano bang problema mo?” Tanong ni lumie.

Just what the hell. Akala ko ba ang paguusapan ay tungkol sa balita sa kapatid ko?

Napatingin naman ako ng masama kay flare na nakita ko pang napangisi s'ya. Plastik talaga.

“Lumie, why don't you ask that on yourself? Kasi ang mga katanungan mo'y masasagot mo mismo kasi alam na alam mo lahat ng sagot d'yan eh.” sabi ko

Bakas naman sa mukha ni Lumie ang pagkainis. Ano bang dapat ikainis n'ya? Tss.

“Why don't you just forget about the past and start a new one? Forget your, b-brother.” sa pagkasabi n'ya ng brother ay nagcrack pa ang boses n'ya na para bang may ininda s'yang sakit. tss.

“I can't forget him nor erased him on my past. He's my brother. And don't you know that someone said that ‘you can close your eyes to reality but not to memories’ and it's true. Feel the real message of that words.” ang sabi ko

Nakita ko nalamang si Lumie na biglang napaluha . She's crying, for the first time, I saw her crying when we're talking about brother.

Is that all a fake tears or not?

Napakuyom naman ako ng kamao ko sa inis. Yes i hate her so much but i hate her the most when she's crying about my brother.

“Don't you dare cry about him. STOP CRYING! YOU DON'T HAVE THE RIGHT TO CRY! SHUT UP!” sigaw ko kasabay ng pagtulo ng mga luha ko.

“Poor little sweeties, they still arguing about the unforgettable past of them. And now, a dramatic present.  Tss.” ayan nalamang bigla ang narinig ko pero hindi ito sinabi ng pabulong, nasa isipan ito ng isang tao pero narinig ko padin. But who was the one who said that?

Napatigil ako sa pag-iyak habang si Lumie naman ay patuloy sa pag-iyak.

Napatingin ako kay Flare na kinokomfort si Lumie. Is she the person? S'ya lang naman kasi ang kasama naming isa dito eh, walang iba kundi s'ya lang.

Magsasalita na sana ako nang biglang nagsalita si Lumie.

“Alex...” tawag n'ya sakin na ikinakulo muli ng dugo ko.

Napatingin ako sakan'ya ng matalim na matalim na tingin. Tinignan din naman nya ako.

“Y-you dont know anything, but nothing..” ang sabi n'ya na ikinacurious ko.

What the hell is she telling about?!

“You just know my mistakes but not my rights. Akala mo ba hindi ako nasaktan sa pagkawala din ng kapatid mo? Hindi mo lang alam, sobra din akong nasaktan.” ang sabi ni lumie. The hell! S'ya? Sobrang nasaktan din sa pagkawala ng kapatid ko? Eh bakit n'ya pa pinaiwan sa labas ang kapatid ko? Uhh. I hate her , lier. LIER!

“Can you just tell me the reason once again! For the last time , tell me!” galit kong sabi

“I-i ---” hindi n'ya na naituloy pa ang sasabihin n'ya ng biglang nagsalita si flare.

“Hinay hinay lang Princess, wag mo s'ya masyadong sigawan , she's your mother , you know.” sabi ni Flare.

“Shut your mouth out!” sigaw ko sakan'ya at natahimik naman na s'ya

Napatingin ako sakanilang dalawa.

Myghadness. I can't take this damn life anymore! Why can't i just lost here? Why can't i just dissappear here? Bakit pa ako pinanganak kung puro pasakit din lang aking nararanasan? Why?

Ano bang gampanin o tungkulin ko sa mundong ito at naipanganak pa ako?

Such a damn life. So many hatreds, questions that is not yet answerable.

“This is the last word i can just say, goodbye.” ang sabi ko at tsaka lumabas na ng room at nagtatakbo ng umiiyak papunta sa kung saan ako dalhin ng aking mga paa.

Goodbye my palace, my land . .

Goodbye , father.

Goodbye , mom.