you're seraph ตัวผมกับยมฑูต BL

พบกันอีกครั้ง

      'ขอร้องล่ะ  อย่านำพวกเราไปลงนรกเลย' 

      วิญญาณหลายสิบดวงคุกเข่าขอร้องอ้อนวอนต่อยมฑูตชุดดำ  ริมฝีปากซีดภายใต้ผ้าคลุมเม้มเรียบสนิทไร้ปฎิกิริยาใดๆ  เขาเดินนำเหล่าดวงวิณญาณไปหน้าประตูทางเข้าสุสานแห่งหนึ่ง พลันแสงสีทมิฬก็ปรากฏขึ้น  พาให้ทุกตนสั่นผวาหวาดกลัวต่อสิ่งที่อยู่ตรงหน้า  

"ข้าเป็นเพียงผู้นำพวกเจ้าลงสู่ยมโลกเท่านั้น  ไม่มีสิทธิตัดสินว่าผู้ใดควรลงนรกหรือสวรรค์   ..เพราะงั้น  มันขึ้นอยู่กับเจ้าแล้วล่ะ  ว่าก่อนตายเคยทำอะไรไว้บ้าง" 
    
   โซ่ที่สร้างจากพลังถูกปลดออกช้าๆพร้อมกับดวงวิญญาณที่กำลังถูกสูบเข้าไปข้างใน  ยมฑูตโค้งกายให้พวกเขาพร้อมกับประโยคสุดท้าย   "ขอให้ทุกท่านโชคดี  หวังว่าเราจะไม่ได้เจอกันใน'นรก'นะครับ"
 
    ประตูเชื่อมระหวางสามโลกปิดฉับ ครั้งนี้เขายุ่งเกินกว่าจะพาดวงวิญญาณเหล่านั้นไปส่งหน้าประตูสองภพได้เพราะวันนี้มีคนตายเยอะเหลือเกิน  อีกอย่างประตูสองภพนั้นถึงจะใช้เป็นทางวัดกรรมของแต่ละคนแต่ก็มีผู้ทำหน้าที่อยู่แน่นอน เขาจึงไม่ต้องห่วงน้ก  ทั้งการที่ยมฑูต'เช่นเขา' ลงไปตรวจตราหรือทำหน้าที่ถึงที่นั่นก็รังแต่จะทำให้เหล่ายมฑูตตนอื่นๆหวาดกลัวขึ้นมา  

  " อะไรนะ? เข้าใจแล้วๆ บอกอาเหมยว่าอย่าเพิ่งเข้าไปก่อนผมล่ะ!" 
    บทสนทนาเคลื่อนผ่านตัวเขาไปรวดเร็ว  น้ำเสียงและกลิ่นอายที่คุ้นเคยทำให้ยมฑูตชุดดำหันกลับไปมองอย่างห้ามไม่ได้  
หลี่ฉางเจิ้น...เป็นเขาอีกแล้ว...ยมฑูตเผลอปล่อยให้สัญชาตญาณก้าวเดินตามนักสืบหนุ่มอย่างไม่ทันตั้งตัว    ในร่างนี้เขามั่นใจว่าจะไม่มีใครเห็น  แม้แต่ฉางเจิ้นที่เองก็ตาม..อาจจะ

   ทางด้านหลี่ฉางเจิ้นที่มัวแต่ง่วนอยู่กับการคิดหาทางออกกับคดีใหม่นี้จนลืมสังเกตุบางสิ่งจากด้านหลังไป  สองขาก้าวพาตนเองไปเรื่อยๆ ผ่านสวน ถนนและป้ายรถเมล์
'.....'   เจิ้นหยุดชะงักทันใด... สายตาค่อยๆเลียบมองเข้าไปในกระจกของตนเองช้าๆ  เขาเบิกตากว้าง อ้าปากค้าง ลำคอตีบตันร้องไม่ออก  ไม่รู้จะกรีดร้องหรือวิ่งหนีดี   ในเงา ร่างสีดำตะคุ้มๆที่แสนคุ้นเคยนั้นกำลังจ้องมาที่นักสืบโดยไม่รู้ตัวเลยว่าเจิ้นกำลังมองเขาอยู่...